Hoşgeldin Sonbahar

Sertleşen rüzgarın etkisi ile ağaçlarda yaprakların ipeksi hışırtısı duyuluyor ve insan sararıp dökülen yaprakların oluşturduğu bir halı üzerinde yürüyor hissine kapılıyor. Huzur ve hüzün iç içe geçmiş gibi.Güneşin ısısı azalmış, en azından yakıcı değil, gökyüzünde pembe beyaz bulutlar arasına yer yer sarı gri renkli bulutlar karışmış. Göçmen kuşların çığlık çığlığa dansları büyüleyici; uzun yol yorgunu martıların dinlenmek için tarlalarda hareketsiz konaklayışları ise bir çelişki sanki! Çevrelerinde bu durumu garipseyen kedi ve köpeklerin şaşkın bakışları ise görülmeye değer.

Kumsallar hafiften boşalmış, yazlıkların çoğunda kepenkler inmiş, sokaklarda insanlar seyrelmiş; adı konmamış bir sessizlik ve yalnızlık hissediliyor etrafta. Her sonbaharda yaşanan benzer manzara ve duygular neden(se) bir hüznü çağrıştırıyor. Belki de hüzün insana sanki sonsuza kadar sürecekmiş hissi veren cıvıltılı, eğlenceli uzun sıcak yaz günlerinin, gecelerinin sona erişini kabullenme zorluğundan geliyor. Gelecek yaz için aynı heves ve lezzeti bulup bulamayacağı endişesini de taşıyor olabilir insan. Ama işte dünyanın kuralı bu, mevsimler dönecek ve biz şimdi başka bir yeniyi yaşayacağız.Üstelik havanın bu farklı tatlılığı, gökkuşağı gibi renk renk ağaçların varlığı uyuyan, dingin bir zamanı müjdelerken " Gel bende dinlen biraz " diye fısıldamaktadır bize sanki.

Hatırlayın, geçen sene de aynı duyguları yaşamış, sonra, ilerleyen günlerde sonbaharın da lezzetine varmaya başlamıştık. Hatta, yazın ataletinden kurtulup daha bir hareketli, enerjik hissetmiştik ya kendimizi, işte şimdi yine aynı heyecanı yaşayacağız. Üstelik sonbahar ve hüznü bir arada düşünmek peşin bir kabullenme olmamalı. Kim bilir, bu sonbahar belki de bize bugüne kadar hiç yaşamadığımız güzellikleri, yenilikleri sunacak. Yeni heyecanlar, yeni fırsatlar, yeni aşklar, yeni umutlar sonbahar gülleri gibi mutlandıracak bizi.

Hoş geldin sonbahar, seni doya doya yaşamak için sabırsızlanıyorum ve bundan dolayı çok sevinçliyim.

neden hüzünlü olsun sonbahar
onun da adı bahar değil mi
üstelik nereden biliriz son olduğunu
içimizdeki yapraklar henüz solmadan