Hüsrana komşuyum

Gitmene hayli bozuldum.
Uykum kaçtı ama ,
Uyumak zorundaydım.
İyi ve kötü arasında cereyanda kaldım,
İflasın eşiğine battı şu suçsuz gözlerim.
Bir bebek ninnisi gibi ayrılıklarını dinledim,
Ben hüsrana komşuydum artık.
Sen gittin gideli sesim Yıldız Kenter gibi taraklı,
Müşfik Kenter gibi bir hayli yaşlıyım ama,
Sen gittin gideli ben bir devim.
Sensizliğimi , yalnızlığını yaşadığım bu kentte Kinkong gibi yaşıyorum.
Dev ama, yalnız...

Dediğim gibi ben hüsrana komşuyum,
Acımasızca geçip giden zamandan,
Geriye kalan sadece yalnızlığım olmuştur herhalde.
Sen gideli, gittiğin saatte evimdeki sessiz cemaatle saygı duruşundayım,
Tam üç dakika oldu gitmenin üzerinden 5 ay geçeli.
Bombalar düşer sensiz dünyama,
Bombalanan Irak gibiyim sayende,
Sensiz ırak ve mayınlarla boğulmuşum.
Accayip bir şekilde savaş WAR yokluğuna katlanan varlığımda...

Savaşma seviş metodunu senin yüzünden unuttum,
Sevişmeyeli savaşır oldum yalnızlığınla.
Bir keman resitali çalmaya başlar seni düşününce,
Aynı bir Türk filmi gibi arabeskim, kıroyum acılı bir lahmacun misali.
En basitinden medeni halim yalnız artık,
Bekardım ama bakar oldum ardından.

Herşey vatan için derler ya hani gülüm,
Benim herşeyim sendin ve herşey senin içindi.
Benim vatanım senin yanındı eskiden,
Şimdi sensiz topraklarda kurak bir mülteciyim.

Sabrım taşmaya başladı ve kuruyan topraklarım yeşerecek çimen çimen,
Bekletmeye ne kadar da alışır oldun, ne olur yeter gel hemen.
Kapının ardında bekleyen sensizliğin gölgesidir,
Bir omzum yerde, bir omzum boşlukta,
Sahte kanlar gözlerimden kanar sen sen diye.
Bundan sonraki bensizliğinde esenlikler dilerim...

Gökhan Cenker