İcar !

Bu sabah limandaki biçare aç köpeklerin yabancı bir köpeğe top yekûn saldırmasıyla uyandım. Gürültü çok rahatsızlık vericiydi ama onlarda kendilerine göre haklıydılar. Ekmek yedikleri bölgeyi dışarıdan gelenlere kapalı tutuyorlardı. Yabancı köpeğin ağzında kocaman bir but olsaydı belki iş değişirdi (!) kim bilir, hemen dost bile olabilirlerdi!

Yaklaşık sekiz aydır liman taşındayım. Gelen giden özel ve güzel balıkçı teknelerinin, misafir ve misafir araçlarının, mafya kılıklı kodamanların, yurt dışından gelen turistlerin, makam mevki sahibi, akademisyen, sevecen mutlu samimi yurdum insanlarının, neşesine, hak edişlerine, mutluluklarına ve üzüntülerine ortak oldum.  

(Fotoğraf makinemin deklanşörü hiç susmadı klik klik klik!)

Kendi balıkçı teknelerimiz ve reislerimiz geçen verimsiz sezon sonrası kaderlerine razı olmuş, sessizce köşelerinde muhtemelen hamsi avlayan büyük saç tekne sahibi olma hayali içindeydiler! Ne yalan söyleyeyim ben de gördüğüm devasa balıkçı gemileri ile amatör balıkçı arkadaşlarımı gezdirme, onlara oltayla balık tutturma hayali kuruyordum.

İnsanlardan yana sıkıntı yok, ağzına vur lokmasını al ama limandaki köpekler için aynı şeyi söyleyemem… elinizde içi yemek dolu poşet varsa veya birkaç kuru ekmek koltuğunuzun altına sıkıştırdıysanız korkmayın! Sizi dost bellerler. Vermeden almak Allah’a mahsustur. Olan olmayanı besleyecek ama zekâtı ile ama İCAR’I ile!