İçim üşüyor yine

Sanki Sonbahar ve kışla bütünleşti

Dertlerim dondu sanki

Saçımın her telinden, tırnağıma kadar uyuşuk

Yüreğim yelken aldı gidiyor bedenimden

Sevmeyi ve sevilmeyi unutmuşum

Kendimden başka kimsek yok

Yalnızım yine gemisiz sakin bir liman.

Yağmurlar yağıyor,

Fırtınalar kopuyor,

Her nedense kimse içimdeki nedenleri bilmiyor.

Rüyalara, hayallere bıraktım kendimi

Gözlerimi kapatıyorum,

Terle, korkuyla uyanıyorum

Hayallerim ve gerçeklerim hep aynı,

Derinliklerde mutluluğu ve huzuru arıyorum.

Yoruldum artık!.

Kendimle ilgili yaşanmışlıklardan,

Ve halen yaşanacaklardan,

Kendimde arıyorum ölümün soğuk yüzünü.

İnsanlar kahkaha neşe ile içer kadehini

Bende öyle sanıyorum yudum yudum içerken,

Fakat yüreğim kabarıyor,

Yaşanmış hayat ve sevdalarımdan,

Kadeh Bardağımın bileğini büküyorum,

Fon dip çekerek koca bir iç çekiyorum,

Yaşadıklarım ve yaşanacaklardan,

Ulaşamadığım ve içimde yaşayan sevdamdan..

İçim üşüyor yine..

Kalbim o kadar yaşlanmış ki,

Umutlar deryalarda bir yelken

Sürükleniyor,

Sonbaharda savrulan bir yaprak gibi..

Bedenim soğuk havaya karşı halen sıcak

Fakat hala içim üşüyor

Sanki Sonbahar ve kışla bütünleşti…

Ayhan İÇÖZ 25.01.2017

Öyle bir zamanda yaşıyoruz ki artık ne kelimeler ne sözler ifadesiz kalmakta... Derimki şiir seve..