İçimdeki gizli oda

Sessiz bir sonbahar akşamı içimde gezinirken, gizli bir oda buldum yıllar sonra.

İçimdeki gizli odanın anahtarını o verdi bana

Bana kendi hayatımın kapısını açtı

Geldi, gösterdi, gitti…

Bir düş kapısıymış o

Bir masal kapısı

Açıp gerçeğe çıktım

Gerçekte de yaşadım

Düş’mü gerçekti, gerçek mi düş-tü karıştırdım

Ama

Kendime farklı bakmayı öğrendim orda.

Benim olan cümleler kurmayı öğrendim.

Kendi bedenimin benim dışımda da bir hayatı olduğunu öğrendim.

Aynaların yanıltıcı görüntülerini o gizli odada gördüm.

Hayatın bizim bildiğimizin dışında bambaşka biçimlenebildiğini öğrendim.

Bazen her şeyin isteğimiz dışında geliştiğini.

Endişeyi öğrendim.

Kaybetmekten korkmayı.

Beklemeyi, sabretmeyi, özlemeyi öğrendim.

Yoklukla, boşlukla, koyun koyuna yaşanabildiğini

İnsanın nasıl dayanılmaz acılara katlanabildiğini.

Altını çizerek söylüyorum

Artık bütün hayatım değişti

Size kim “Kader diye bir şey yoktur, insan kendi hayat yolunu kendi çizer” derse

Sakın inanmayın

Hayat bizim asla bilemeyeceğimiz rastlantılarla çizilmiş bir kaderdir.