İçimden seni aldılar annem

Gece islak çiktim hayata,
Anne bak avuçlarimda yenildiklerim
Bak korktugun basima geldi…
/annenin kaderi kiza/

Of annem of yüregi bin parça tasiyan annem
Of annem of yüreginde cam parçalari tasiyan annem
Sana yaniyorum
Sana susuyorum
Sende sus oluyorum
Korkuyorum annem
Gözlerindeki umutsuzlugunda korkuyorum
Gözlerine karanlik çökünce hayatim karariyor
Korkuyorum annem…

Avuçlarim her zamankinden çok üsüyorum
Gözlerim her zamankinden çok yaniyor
Kis var artik iklimlerimde
Bir daha açar mi güllerim söylesene?
Bükme boynunu öyle mezarsiz
Bükme boynunu öyle yersiz yurtsuz
Korkuyorum annem ne olur bükme boynunu…

Sana söylemedim annem
Içimin günlügünden adini çaldi /baba-m/
Içimin enkazindan umudunu çaldi /baba-m/
Içimin varoslarindan avuçlarimda ki kimligini çaldi /baba-m/
Sabri zirveye ulasti
Hiçkiramadi bile/Öyle sessiz, sessiz…

Içim sana yaniyor annem
Dokunamiyorum sana
Buz olusundan korkuyorum
Gözlerimi gözlerine degiremiyorum
Uzaklari görmekten korkuyorum…
Seçtigi/n/miz hayat/lar/ miydi?
Hangi türküde duraklasa sigmiyor benligi hiçbir notaya
Sigmiyor hiçbir zamana
Sigmiyor bu sehre…
Annem bu yaralar bereler sana bil…

22.03.2008

Hangi sarkida ‘annem’ geçse ben o notaya takilip gidiyorum…
Dedi; senin gibiler hayatta genç yastan ‘ah’lar
Yutkunup, sustum hasasti ruhun
Onarmak çok mu zor hayatindan giden parçalari…