İçimizdeki çocuk

Ağlamak güzeldir
Süzülürken yaşlar gözünden
Sakın utanma
Ağlamak öfke delice nefret
Doruklarda aşk doyumsuz sevinç
Kahreden keder kısaca hayat
Ve nefesindir ve nefesindir
Ağlamak şu geçici dünyada
Herşeye rağmen varolmak demek
Ağlamak yaşanan binlerce duygu
İnsanca coşkunun güzel bir şeyidir
Ağlamak senin kara dünyada
Hala sevdiğin ve hissettiğin
Tüm güzelligin ve çirkinliğinle
Var olduğundur var olduğundur 

sezen aksu 

Küçükken daha mutluyduk çünkü ağlamak ayıp sayılmıyordu. Sen küçüktün ve güçlü olmak zorunda değildin. İstediğin yapılmadığında avaz avaz bağırabilir, katıla katıla ağlayabilirdin. Bu zaten senden beklenendi. Şimdiyse onca beklentinin arasında kendine vakit ayırıp ağlayamazsın bile. Kozmopolit düzenin esirisin. Yok artık öyle bir şansın belki çoktan anne oldun ağlayanı susturmakla meşgulsun. Belki de iş yerindesin şu an ve bunun şimdi hiç sırası değil. Güçlü olmak zorundasın… 

Aslında ne zaman acılarınla alay etmeyi öğrenirsen o zaman büyüyorsun. Hayat da bu değilmidir zaten? Kendinle bile mizahsen tarafını kullanıp alay edersin. Geçmişten günümüze, günümüzden geleceğe. Bu hep böyle devam edecektir. Yaşadıklarınla hissetiklerin zamanla yerini en umursamaz tavrına ve hatta biraz daha zamanla esprili hikayelerine bırakacaktır. Ne eski acıyı verir bugünün gerçekleri, ne de o zamana geri götürür seni. Seçimlerin vardır sürekli yapmak zorunda olduğun yada bırakıldığın. Sana söylenen baştan söylenmiştir zaten. Bilirsin ki seçimlerinde keşke değil iyiki diyebilmendir marifet. Ve duyguların yerini mantığın almıştır artık. 

Oysa insan kaç yaşına gelirse gelsin içinde her zaman ağlayan, istekleri bitmeyen bir çocuk yaşar. Onu sen susturursun. İç ses deriz ya, hep konuşurda icraata geçemez hani. O senin içindeki çocuktur. Ağlamak ister bağıra çağıra, en edepsiz gülücüğünü duyurmak ister elinin tersiyle susturursun. İstekleri vardır bitmek bilmeyen ertelemeyi öğretirsin. Bize öğretildiği gibi.” Her istediğin her zaman olacak diye bir şey yok.” Flört döneminde sevgiliden istediği bir elma şekerini şimdi isteyemez o kız. Ya da başının anne şevkatiyle okşanmasını bekleyemez artık o erkek. Artık büyümüştür senin gözünde.Sen büyüttün çünkü. Bizler törpüledik cıvıl cıvıl yanlarımızı. 

Şımarmadık istediğimiz gibi ve tuttuk sevgimizi gösterirken kendimizi. Karşımızdakinide şımartmadık. Büyüdük! Yaşam kasvetiyle omuzlarımızda durmakta. Oysa biraz izin versek yapmak istediklerimize. Yerli yersiz diye adlandırmasak içimizden gelenleri ve olduğu gibi kabullense herkes bizi. Çıkarlar doğrultusunda değil katıksız , amaçsız sevilsek, düşlediğimiz gibi yaşayabilsek…