İçimizdeki devin uyanışı

Evet dev! Hepimizin içinde uyuyan bir dev vardır. Ve biz bu devin farkında olmadan yaşarız cüceliğimizle.

İşte; içimizde uyuyan devin uyanmaması için de hayatın o fırtınalarında sessiz ve sakin durmayı yeğleriz. Lakin hayat bizi kuru bir yaprağın rüzgârda savrulması gibi oradan oraya savurur küçücük bedenimizle.

Bir gün gelirde hiç ummadığımız bir zamanda bir bakış, bir gülüş, bir dokunuş ya da bir olay bizde o kadar büyük tesirler yaratır ki bir yankı olur içimizde! Hiç bitmeyen bir yankı… İçimizdeki dev bu yankı ile uyanır ve volkan misali patlayarak minnacık bedenimizden dışarı fırlar. Artık devi hiçbir şey durduramaz ve kimse engel olamaz ona. Ta ki o sesin, gülüşün veya dokunuşun sahibini bulana kadar. Sahibini bulan dev uysallaşır ve durulur. Her ne kadar durulsa da o bizim için bir devdir. Ve dev bu haliyle hiçbir şey kaybetmez devliğinden…

Hani boşuna dememişler: ‘Devlerin aşkı büyük olur’. Büyük aşkı ancak devler yaşar. Cüceler ise devlerin yaşadığı aşkı seyretmekten başka bir şey yapamazlar.

Hayattaki hiçbir şey devin uyanışındaki hissi vermez bize… Âşık olmaktan kokmamalıyız! Çünkü aşk içimizdeki devi uyandırmaya yetecektir.