İçimizdeki

İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş.Hep şikayetçi hep bıkkınmış.Birgün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler.Saklayalım, zor bulsunlar.Zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar tartışmaya.
Sorun büyükmüş.Mutluluğu saklamak kolay değilmiş çünkü.
Kimisi:
"Everest'in tepesine saklayalım"demiş.
Kimisi:
"Atlas Okyanusu'nun dibine "demiş.Tac Mahal'in kubbesi, Mekke sokakları, İtalyan sofrası..Bir hastanenin yenidoğan odası, dondurma külahı, şarap şişesi...Sigara paketi, lale bahçesi...:))
Pek çok yer düşünmüşler ama hiç biri yeterince zor gelmemiş...

Derken meleklerden biri:
"İÇLERİNE SAKLAYALIM" demiş."Kimsenin aklına gelmez içine bakmak!!!"

İşte o gün bu gündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.Hiç bir mutluluk kolay gelmiyor.Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü.Emekte ve insanın içinde saklı mutluluk.Ne başkasının ekmeğinde, ne başkasının evinde, ne de başka bir şeyde...Bu yüzden hep gözünüz içeride olsun.Siz dışını boşverin, içine bakın.

Hepinizin, çok sıkıldığı, kendini mutsuz hissettiği dönemleri elbette ki olmuştur. Bu anlarınızda siz neler düşünürdünüz mutlu olabilmek adına? Mutsuzluğun yakanızı hiç bırakmadığını mı? yoksa bu günleri ezer geçerim düşüncesiyle kendinizi rahatlatmayı mı?
Şundan eminim.Hiç bir sorun, çözümsüz değildir.Mutlaka bir çıkış kapısı vardır. Boşvermişlik demiyorum asla ama hayatı fazlasıyla ciddiye alırsak, yaşam o kadar zorlaşıyor.

"Mutlu olmayı yarına bırakmak, karşıya geçmek için nehrin durmasını beklemeye benzer..Nehir asla durmaz..."
sözünü bir yerde okuduğumda, bazı şeylerin kendi elimizde olduğunu bir kez daha anlamıştım. Aslında bunu hepimiz çok iyi biliyoruz.Ancak uygulamaya geldiği zaman, çok azımız bunu yapabiliyor.
Bırakın mutluluğu nerde bulacağınızı düşünmeyi, siz çağırın kendinize o sizi bulsun:)

Herşey Sevgiyle...