iğde kokulu deniz

Ağır bir pas tadı var dilimde

San ki, bir masa, bir sandalye

San ki, sarkan spot ışık

San ki, ellerini masaya yaymış bir adam

San ki, ellerini göğsünde kavuşturmuş

Kapıda bekleyen bir başkası.

San ki üstüme üstüme geliyor

Çok sevdiğim kelimeler…

Bir ayağı sözlükten dışarı san ki,

Mart ayazı vurmuş parmak uçlarına,

Öyle mor…

Burnumun diki paralel şimdi evrenle.

Göğsümden ekvator geçiyor.

Musonlarım var

Ve buzula kesiyor pas artıklarım…

‘’söyle!’’ diyorlar…

‘’ne biliyorsan anlat!’’…

Ağır tahrik var anama…

Lağımlar patlıyor ardarda grizu…

Elim yüzüm is içinde…

‘’tanımıyorum’’ diyorum.

‘’arada uğrardı öfke,

Sevmezdim ama,

Hazzetmezdim varlığından ama,

Kısa olsun diye misafirliği susardım.

Bir çay içimlik…

Kahve bile değil...

Hatırı yok…

Nereden bileyim ben…

Göçürttüğünü bir yerleri…

Boştu eli…

Siyahtı evet…

Göğsüne sarmış demek…

Sizden öğrendim…

Demek canlı bomba…

Demek karıştı halka…

Tedirgindi evet…

‘’ben çocukken’’ dedi evet…

‘’birikmiş bilyelerimin yanında demek

İtilmişliğim’’…

Öyle dedi ben sustum…’’

Ağır bir pas tadı var dilimde…

Yorgun değilim, yürümedim…

Bu tuzlu su…

Deniz değil bu…

Geçer mi bu tellerden haber salsam…

İyiyim desem

Beni merak etmeyin…

Öğlen ortası

Güneşte kalmış gibi mi

Cereyanda kapı çarpmış gibi mi…

Bir bilsem tarifi yok…

Tezek tezek kokuyor

Bu bozkır havası

Gülüyorlar bir yerlerden

Dalga sesi geliyor bir yerlerden

Deniz yok…

Birden bire akşam

Bu yorgun

Bu gelincik

Sadya nın kadınları bana mı ağlıyor…

Gözümü yumdum tamam…

Ama ağır bir pas tadı ar dilimde

Yutmuş gibi dikenli tel…

Tokat gibi çarpıyor kulağıma

Karakol türküleri

İçimden geçen yeşilırmağa salıyorum kendimi…

Dipten dibe ama

Nefti her yer ama…

Martı sesi geliyor azar azar…

Şeftali bahçelerinden

Elma kokularından

Kiraz dallarından…

Kaleden surdan…

Ve köprüden geçiyorum…

Haziran ya,

İğde kokuyor can gibi…