Kısır döngü

Ah canım

kirpi bile olsam burnumun dikeni yok...

göğeren ekinlerin arasından geçtim hep,

saplamadım dikenim...

vaktiyle

çiçeklerin üzerine

ve böceklerin

ve deri pabuçlu nasırlı ayakların

ve dalgalı saçlarına hale hale

papatya tacı takan

hızmalı kızların

taşa kaderini

taşın kaderini yontan

gözlerine tarihin tozu kaçmış

ateşte çiçek yakmış

kilde alev alev aşka gelmiş

gelmiş de kurtulamamış

tablet olmaktan...

kırk ince kilit gibi

düğmesi dikenli gül

ah nasıl al basardı yanağını

mayısta dalda kiraz gibi...

dönüp arkamı gidemiyorum

duyarken kulağım

gömütten gelen bu sesi..

oysa çoktan

başak oldu gözleri

yüreğiydi öğütülen değirmende

bir çiğnemlik hitit ti ekmek

güneşe ondan sıcak baktım ben...

gitmiyoruz demek

dönüp dönüp duruyoruz demek

ana rahminden düşüp toprağa

demek

kalkıp ot ot

kalkıp et et

kalkıp konuşarak

kalkıp güle oynaya

sonra yine toprağa...

demek

kil bir kaptan bakıyoruz arada bir hayata...

demek rotasyon

demek şark hizmeti

demek amino asit

demek bir başınalığım milattan kalma...

uyanır gibi yedi uyurlar mağaradan

açtım gözlerimi isa dan çok sonra ben...

baktım

sadece şekli değişmiş yazı yazmanın

hala yerle yeksan olmuş yakınlarımızı

su katıp çamur yapıp

güneşe bırakıp yan yana

tuğlalar yapıyoruz...

tuğladan evlere

saklıyoruz sevdiklerimizi...

bu nasıl kısır

bu nasıl döngü...