İhtiras ve hayalin dansı

Dünya ne benim ihtiraslarım kadar büyük, ne de senin hayallerin kadar küçük.

Evet, ihtiraslarım büyük elbette..

Çünkü ben ihtirasları büyük olmayan insanların çok sıradan yaşadıklarını görüyorum..

Yaşamlarını  "günü geçirmek" denen o anlamsız ifadeye boğduklarını..

Kendi kendilerine mutlu olmak adına, günlerini "bugün acı çekip gelecek anlara mutluluğu saklamak" gibi gerçekten anlaması zor bir kavrama oturtmaya çalıştıklarını..

Mutlu olmak denen kavramın başkalarının tamamen kendi menfaatlerine yönelik olarak kurdukları bir felsefenin mütemmim cüzü olarak algıladıklarını ve bunu asla anlamadıklarını..

İlk bakışta görüyorum.

Bunca koşuşturmanın, hırsların, elde ettiğini sandığın her şeyin,

Aslında kocaman bir boşluk olduğunu görüyorum..

Bu sahte kurgunun ötesinde varolan, tamamen insana ait yaratılmış ve farkedemediğin güzellikleri sana gösterdiği zaman birisi..

İşte, tam orada başlar aşk.

Varoluşun, yeniden defalarca varoluşun gerçek hikayesiı..

İhtirasların ve hayallerin birleştiği yerdir orası.

Hazırlanmamıştır, sunulmamıştır.

Ama birden oluşuvermiştir.

Kainatın varoluşu gibi..