İki Dünya

Yazma aşkı çekiyorum uzun zamandır. Yazmak istiyorum ama olmuyor. Duygularımı mı yoksa yeteneğimi mi kaybettim bilmiyorum. Belki de her şeye gözlerimi ve kulaklarımı kapattım bu yüzden hiçbir olay beni etkilemiyor.  Her neyse fazla uzatmaya gerek yok bugün kalbimden dökülenleri Cem Adrian Sen Benim Şarkımlarımdasın eşliğinde sizlerle paylaşacağım.

Uzun zamandır kendimi kitaplarla ve filmlerle baş başa bıraktım. Orda gördüğüm büyük aşklarla gerçek hayatta olanları sorgulayıp durdum. Anladım ki ben kitapların ütopik dünyası ile gerçek hayatın aşkları arasında sıkışıp kalmış küçük bir kız çocuğuyum hala…

Kitaplardaki şiirleri okurken nefesim duruyordu sanki kalbim ise denizdeki derin dalgalar gibi ruhumu bir yandan öteki yana sürüklüyor. Karnımda ise ufak bir sancı. Gözlerimde ise  sessiz bir hüznün yağmur damlaları . Ah nasıl etkileniyorum o berrak sevdalardan . Ama uzun sürmüyor tabi. Gerçekler yüzüme rüzgar gibi çarpıyor. Kalbimi kor ateşteki sıcaklık gibi yakıyor

Biliyorum çünkü bu temiz sular gibi berrak sevdaları yazanlar gerçekte bir insanın kalbini cam gibi tuz buz eden insanlar. Nazım Hikmet mesela seni kalbime yazdım dediği Piraye’yi Vera için yarı yolda bıraktı gerçek dünyada. Ah ne gözyaşları döktü Piraye. Oysa şiirlerini okurken gerçek aşkın tanımıydı sanki Nazım kendi ütopik dünyasında.

İşte ben bu iki denklemin arasında sıkıştım kaldım. O ütopik dünyanın nazımını ararken gerçek hayatın Nazım’nı buldum. Kalbimi avuçları içerisinde ezip bir kenara atan Nazım’ı. Oysa şiirlerde öyle değildi o. Deniz suları gibi berrak bir sevgisi olmalıydı onun. Ayaklarım yeryüzünde değil bulutların üzerinde olmalıydı. Beni o bulutlardan yere atıp yeryüzüne çarpmamalıydı. Ruhumu iyileştirmeliydi.

Ama aksine ruhuma, kalbime kilit vurmama neden oldu. Gerçek dünya ile tanışmamın en büyük sebebi oldu. Hıçkıra hıçkıra ağlayıp mutluyum diye yalan söylememimin baş kahramanıydı o. Her ne kadar onun için bir toz zerresinden bile daha kıymetsiz olsam da benim masalımın prensiydi. Oysa ben o çok mutluydum ütopik dünyamda.  Ne işim vardı benim gerçek dünya da. Ben bulutların üzerinden bakmalıydım herkese. Gülücükler saçmalıydım . Kalpleri ısıtmalıydım bir güneş gibi gülüşümle. Ama ben sıkıştım kaldım iki dünya arasında nefes alamıyorum artık. Küçük bir kız çocuğu olmaktan çok yoruldum.

Buradan dönüş var mı artık onu bile bilmiyorum . Tek bildiğim kitapların ütopik dünyası ile gerçek dünyanın aşkı arasında kalan biri olduğum. Siz siz olun iki dünya arasında nefesinizin kesilmesine izin vermeyin ve tek bir dünyaya ait olun…