iki pencere bir gökyüzü...

Ah güzel kırlangıç kanadına baharı da takıp gelmiş göç yollarından,

Kanadında hep mavi bir anlamı taşıyan martıyla aşk dedikodusunda,

Güneşin gözüme serdiği kızıl sofra, nasılda bereket getirdi düş tarlama…

Bugün ruhuma tanıdık bir ses değdi, onunla sürdüm gönül toprağımı,

Susuzluktan çatlamış unutulmuş topraklar yağmur gördü sanki,

Değdikçe sesi içime içimi yağmalayan kara kargalar çaresiz kaçıştılar,

Kaç zamandır bir tren yolculuğu düşleyen düşüm her kelimesinde bir istasyon kurdu sanki hayata,

Hiçlik için yolculuk eden bir seyyah avlusunda uçurtma uçursun ruhunu dinlendirsin diye…

Şimdi pencereden kızıl ufka bakıyorum,

güneşin değdiğini bildiğim başka bir pencereden kendini kurtarmış iki göze çarpıyor gözüm gökyüzünde,

Bir bakmışım ben serçe o kırlangıç komşuyuz aynı yeryüzünde…