İkna edici cümleler yaşamı daraltır; her şeyi bilmek yaşamadan ölmektir

Bilinçli mi yaptım bilmiyorum ama bana öğretilmek istenenleri almamışım, bir yanım çoban kalmış. Her şeyi öğrenseydim ki(bu zekâ bende vardı) hayatım daha mı iyi olurdu, emin değilim.

Kilit normalde anahtarla açılıyorsa diğer açma yöntemlerini bilmek rahatsız eder. Bir de hayat sadece kilit açmaktan ibaret değilse düşünün artık.

Böyle giriş yaptık ama yazımızın konusu gereksiz ve fazla bilgi değil; ikna edici, uğraşmadan her şeyi çözen anlayış. İnsan basit bir varlık değil aslında, çok yönlü düşünebilir. Ama sanki beynimiz çalışınca ruhumuz yoruluyor, bir yanımız (Âdem) kalmalı.

Tembel ve cahil kimselerin bu konuda şanslı olduklarını düşünüyorum. İkna ettiğiniz konu benim için bitmiştir ve siz ikna etmeden bırakmıyorsunuz; şükür her konuda ikna ettiniz, beynimde yer lügatimde kelime kalmadı.

Her gün yeni doğmuş bir çocuk gibi hayata başlamalıyız ama nerdee! Beynimize doldurduğunuz bilgiler de sorun değil kaldırır atarız, ama ne mümkün, hepsi Allah kanunu! El mecbur kucağınıza düşeceğiz siz âlimsiniz biz cahiliz ya. Ya da “belki, acaba” diyerek bizleri belirsizliklere atan “yetersizler” in eline.

Konuş bana, dinleyim seni, anlat anlatabildiğin kadar; ama lütfen ikna etme, ikna ettiğin zaman ölüyorum çünkü! Her şeyi söyleme, bir şeyler söyle, yarım kalsın, içimde şüphe bırak, biraz da ben uğraşayım, yaşamak için nedenim olsun.

Cahil görünce boynuna sarılır oldum, beni ikna etmeyecek, ya da istese de edemeyecek. Ya ben bir yola çıkıyorum nere gideceğimi söylüyorsun, ama mıyım kör müyüm, yolumu sen buluyorsun!

Bilmediğim kadar mutlu bildiğim kadar mutsuzum. İnanıp kabul ettiğim düşünceler içimde mızrak uçları gibi. Aslında düşünce, sanat gibi spor gibi bir alan. Meraklıları var, seviyorlar, uğraşsınlar. Onların bizleri çağırmasına, bir yere toplayıp konuşmasına gerek yok, biz istersek onlara ulaşırız, kitaplarını gözümüze sokmasınlar, düşünceleriyle boğazımızı sıkmasınlar. Bizi değiştirmeye çalışmasınlar, ben kendim değişmek istiyorum!