İlgili ana baba mıyız?

Ne kadar ilgiliyiz..? Ne kadar ilgiliyiz? Çocuklarımız en önemli varlıklarımızdır. Onlar için varız ve onların geleceği için var gücümüzle çalışıyoruz.. İyi ama ilgili miyiz Yanı çocuklarımıza yeteri kadar ilgi gösteriyor muyuz..? İlgi; Çocuklarımızı yedirip içirmek, en iyisinden giydirmek ve saçımızı süpürge etmek değildir. Daha da derine gidersek, ödevlerine yardım etmek, öğretmenleri ile her an iletişim içinde olmak, sınıfını ziyaret etmek, arkadaşlarını bilmek, sevdiği yiyecekleri yedirmek ve parasız bırakmamak da yeterli değildir. Çocuğumuzla ilgilenmek bundan öte bir çaba gerektirir. İlgili bir ana baba olmak için örneğin; Sabahleyin yataktan kalktığımızda güler yüzle “günaydın, hayırlı sabahlar, iyi günler”, Evden ayrılırken ”Allaha ısmarladık hoşça kal”, Yemeklerden sonra” eline sağlık, afiyet olsun”, Akşam yatarken”, iyi geceler”, Hata yapınca “özür dilerim, affedersin”, Sevinince” teşekkür ederim” vb gibi sevgi sözcükleri çokça kullanıyor ve kullanmalarını sağlıyor muyuz? Arada bir TV yi kapatıp çocuklarımızla beraber kitap okuma, okunan kitapları anlatma ve müzik dinleme seansları yapıyor muyuz? En azından haftada bir aile toplantısı yaparak, gerek bireysel ve gerek ailevi bir sorunu çocuklarımızla tartışıyor ve çözüm üretiyor muyuz ? Alınacak kararlara onları katıyor muyuz.? Onlara bazı sorunların çözümünde görüşlerini sorup sorumluluk veriyor muyuz? Başarılarında ödül verdiğimiz gibi hata ve kusurlarında da verilecek cezaların kendilerinin belirlemelerine olanak veriyor muyuz? Onlara arada bir “seni seviyorum” diyerek sevgimizi ifade ediyor muyuz? Annelerine veya babalarına kendilerinin yanında sevgimizi belirten sözcükleri söylüyor muyuz? Çocuklar anne ve babalarını devamlı mutlu görmek isterler. Oyun oynamalarını sağlıyor muyuz? Çocuk demek oyun demektir. En özgün yetenekleri oyunda ortaya çıkar. Kendilerine ait çalışma veya yatak odası, kitaplık, hatıra defteri, albüm veya panoları var mı? Yukarıda sıraladığımız tavır ve davranışlar her yaş gurubu çocuklara göre düzeyini ayarlamak sureti ile uygulanabilir. Ancak; bir çocuk yedi yaşına kadar kişiliği oluşur. Bu yaş grubuna çok dikkat etmek gerek. Psikolojik kazalara meydan vermemek gerek. Onun için “yedisinde ne ise yetmişinde de odur” sözü söylenmiştir. Eğer bunların bir kısmını yapmıyorsak eksiğimiz var demektir. Hemen şimdi evde uyguladıklarımızı bir gözden geçirelim. Eksiklerimizi tamamlamaya çalışalım. İlgilenilen çocuk mutlu, mutlu çocuk başarılı olur. Çocuklarımız hayat piyangosunu en pahalı armağanlarıdır. Onlar için ne yapsak azdır.