İlk adım

  Mutluluğa atılan ilk adımdı. Öyle bir dem ki içten içe buğulanan gözlerden kalbe dolan derin bir iksirdir ruha  dokunan. San ki kendi mutluluğum gibi mutluluğunu yaşadım.  Bir abla, bir kardeş, bir dost, bir yoldaştı bana içten içe yardım eden, en güzel bir gönüldü. Sevinciyle neşe buldum, sevgisiyle büyüdüm. Onun öyle mutlu olmasını istedim ki konuştuğumda her duyduğum sözde damla damla dökülen sözleri içime ah ediyor. Allah’ım çok şükür ki sevdiğim bu kuluna da o beyaz aşkı yaşatıyorsun ya, sana şükürler olsun. On bir eylül iki bin on dört sonsuzluğun ilk anı yalnızlığın son demi oldu.

Mutluluk öyle gözlerden okunuyordu ki içime huzur veriyordu. Yarab sen ki bu güzel gönle sevdiği gönülle sonsuz bir hayat ve sonsuz bir mutluluk nakşeyle. Gece gündüz yalvardım onca çektiği sıkıntıların ardından onun da mutluluğa kavuşmasını, hiç bıkmadan, usanmadan  yol almasını istedim. Çok şükür ki duam kabul oldu. Mutluluğunu sanki kendi mutluluğum gibi yere göğe sığamıyorum. Heyecanla o güne selam ediyorum.

Yürek yaram, yüreğimin diğer yarısı senden diledim senden mağrifet dilerim. Senden istedikçe çoğalıyorum senden diledikçe yoğruluyorum düşlerimle. Papatya fallarında seni aralarken gözlerim kalbin duraklarında seni anmaktı hikmetim. Gönül dergahıma seccade serdim her alnım yere değdiğinde gözlerimden akan yaşlarım filiz olsun düşlerim. Mutluluğun ilk adımı senin şefaatinle yücelsin senin adınla yeşersin.

Ben bilirim sen bildirirsin

Ben söylerim sen söyletirsin

Ben severim sen sevdirirsin

Ben aşığım sen aşık edersin

Ben yaşarım sen yaşatırsın

Her eksilen günden seninle

Her dem senin aşkınla

Zamana tutsak bir kelamınla

Mutluluğun gözlerinde okunuşuyla

Yarınıma, dünüme, bugünüme

Sonsuz selam olsun senli iklimlere

Ben ‘ Yaratılanı severim yaratandan ötürü.’

Yazamadım kalemim bitti çizemedim, mutluluğun heyecanıyla seni sana anlatamadım. Karanlıktan aydınlığa çıktım. Mutluluğun filizleriyle yeşerdim.

Herkese selametle başım gözüm üstüne, yazamadım ama mutluluktu yazım sonsuzluğa.vesselam.