İnan hayata!

“inanacak bir şeyler olması önemli değil; sadece bir yerlerde inanmaya değecek şeyler olduğuna inanmak gerek…”

Göç yolunu kaybetmiş bir kırlangıç var kaç gündür hayatımın yörüngesinde,

Sonbaharın ortasında kendine sığınacak bir çatı arıyor.

Bir de sonbaharın anlamını tamamlayan yağmur geldi kuruldu şehrin üzerine,

Eksik kalan yanını doldurdu sokaklar.

Her yağmur yağdığında baktığım pencerelerde görünmeyen arap kızın kandırılmışlığı çocuk hafızamda.

Bilmem Memleketin hangi evinde yanan kuzinenin sıcaklığı ovuşturduğum ellerimde.

Malum artık kentlerin yeni projelerinde olmayan bacasız evleri yüzünden bizden alınmış çaydanlık sesinin sessizliği var oda da.

Kendi evinin aş derdinden dedikodusu eksik kalmış mahalleler cabası.

Ve güler yüzlü selamları unutulmuş sokakların kaba tadı yüreğimden yazıya dökülen.

Yaprakları sonbahara yenik düşen akasya ağacı,

Senin köklerin gövdendeki aşk çizikleriyle sağlam.

Mahallenin bütün aşkları senin gölgende mola vermedi mi?

Gizli buluşmaların bütün vaatleri dallarında fısıltı şimdi.