İnsanın işgal ettiği mevkii değil o mevkiide başarılı olup olmadığı önemlidir

Ah ben “bir bilen, çok bilen, her şeyi bilen, bildiğini sanan, ukala” şeklinde algılanmaktan, herkesin bildiği ya da bilmesi gerektiğini düşündüğüm bu konuları yazarken okuyanlara “sen bizi cahil yerine koyuyorsun”diyecekler, onlara saygısızlık olacak diye utanıyor, sıkılıyorum. Yazmak istemiyorum ama böylesine önemli bir konunun üzerinde durulmadığını görünce…

Dereköylü Kör Veli’ye Bizim Ahmet kaymakam oldu de; sizin Ahmet onun gözünde mükemmeldir; büyük adamdır. Kaymakam Ahmet’in oraya torpille geldiği, makamını boşa işgal ettiği, bu işin adamı olmadığı, haddizatında kendisinin de düşük karakterli ve önemsiz biri olduğu falan Kör Veli’nin konusu değildir. Ahmet Bey kaymakamdır; bitti. Kaymakamlar iyi adamlardır, beydir, paşadır, bütün sorunları çözer…

Bir de çoban Ahmet’i vardır Dereköyün. Bir gün bile kurda kuzu kaptırmamış, dağlarda doğan yavruları kucağında taşıyarak çocuğu gibi büyütmüş, sürüye kurtlar daldığında onları kovarken yaralanmıştır. Yağmurda çamurda bin bir zahmetle sürüyü otlaklarda dolaştırmış, kuzular koyunlar bol ot yiyerek gürbüzleşmişlerdir. Hastalanan köpeğine günlerce bakmış, yaralanan davarı kendi cebinden para vererek veterinere götürüp tedavi ettirmiştir. Kör Veli’ye çoban Ahmet’i de sor. “İyi olsa nolur, alt tarafı çoban” diyecektir. Kaymakamla kıyaslasan alimallah…”Gaymekemin ayağının tozu olamaz” der. Öyle ya kaymakam koca kasabanın başında, çoban Ahmet yüz davarın.

İşini yapan çöpçü işini yapmayan başbakandan daha değerlidir. Bu bilincin topluma verilmesi lazım. Aksi halde yalakalık, boyun eğme, kölelik, kadir kıymet bilmezlik alır başını gider. Dereköyün Kör Velisi kapkara cehalet içindedir. Ülkenin yarısı adamın başarısına bakmadan adı kaymakam diye önünde eğilen Kör Velidir. Ve bu ülkenin beş kuruş etmeyen Kaymakam Ahmetleri işte bu cahillerin sırtında yükselerek adam olmaktadırlar.

Ben şahsen başarısız başbakanın elini bile sıkmam; başarılı tuvalet bekçisini omzumda gezdiririm. İnsanın ne olduğuna değil ne yaptığına bakılır. Ah ben bu halkı ne yapayım! “kaymakam bey geliyormuş” herkes alarmda. Ama işte “ Uncular kasabasını ihya eden kaymakam Sultan hanım geliyormuş” denilse ben de hazır ola geçerim; madalyalar verir, heykelini dikerim. Adı kaymakam diye adam büyük olur mu ya!

Yukarıdakiler yaptıklarına bakılmadan göklere çıkarılırken aşağıdakiler çok çalışsalar, başarılı olsalar bile adı, mesleği küçük diye önemsenmiyorlar. Takdir edilecek şeyler yapan kişiyi takdir edeceksin kardeşim; insanlar bekler. Ama işte yukarıdaki maydanozlardan imece İbrahim’e sıra gelmiyor ki.

İnşallah düzenimiz kurulduğunda ülkemizi bu beladan kurtaracağız. Çalışma yaşamında yeni bir idari sistem kurarak mevcut tüm idari birimleri (muhtardan cumhurbaşkanına kadar) kaldıracağız. İdareci olmayacak, herkes çalışan olacak; idarecilerin yerine “uzman” denilen ve çalışanın amiri olmayan görevliler alacak. Yönetmeyi, emretmeyi kaldıracağız. Uzman çalışma sistemini uygulayacak, işin nasıl yapıldığını gösterecek, plan yapacak, kameralı yönetim odasından çalışanları kontrol edecek, görev dağıtımı yapacak ama görevli olarak, çalışanların amiri olarak değil. Göreviyle, işiyle ilgili yetki de sorumluluk da çalışanda.