İnsanlar ve dünya hayatının kaza taşları...

“…Âsûde olam dersen eger gelme cihâne

    Meydâne düşen kurtulamaz seng-i kazâdan…”

Ziya Paşa’nın meşhur  terkib-i  bendinde söylediği gibi eğer mutlu, sakin, huzurlu olayım dersen dünyaya hiç gelmemiş olmak gerekir.. Bir kere şu dünyaya gelen insan, hayat meydanındaki  kaza taşlarından kurtulamaz.

“BİR İNSANI SEVMEKLE BAŞLAR HER ŞEY” diyen Sait Faik Abasıyanık misalince:

-Bu dünyaya gelmekle başlar her şey desek mi?!.. Diyelim ama daha güzel bir dilek olsun cümlemizde:

-Bu dünyaya gelmekle başlar güzel olan her şey!..

-Bu dünyaya gelmekle başlasın güzel olan her şey!..

Öyle diyelim, öyle düşünelim, dileğimiz bu olsun; çabalarımız da bunun için olsun, her insan, bütün insanlar güzellikler toplamı içinde yaşasın!..

Bu dünya hayatındaki her şeyin güzel olması için, en evvela insanların “güzel insan” olması gerekir.

Çalışır, çabalarız, hayaller kurarız; hayatımızın bir düzen içinde sürmesini isteriz.

Olmaz, olmayabilir; istediğimiz gibi yaşayamayabiliriz…

Hayal kırıklıkları yaşarız…

Birini, birilerini; tüm insanları severiz…  Ama,

Sevdiğimizden, sevdiklerimizden de hayal kırıklığı yaşayabiliriz… Hatta,

Zarar da görebiliriz… Böyle olsa bile,

Hayat bu, dünya hayatı böyledir; insan umduğunu bulamayabilir diyebilmeliyiz…

Sakin ve usulca yaşama azminde olmalıyız ve daha da sağlam tutunarak hayata, yaşama sevincimizden de zerre kadar kaybetmeden hayatımızı sürdürmeye devam etmeliyiz…

Hayat bu ya…

Her şey çok iyi de gidebilir… Elimizi nereye atsak , avucumuza adeta altın doluyor gibi bol kısmetli de olabiliriz…

Sevdiklerimizden hayal kırıklığı yaşamıyoruz… Neredeyse her insandan iyilik görüyoruz…

Epeyce zenginleşiyoruz, huzurlu ve mutlu bir hayatımız oluyor… Güç sahibiyiz…

Bu halde de olsak yapılması gereken:

Ne oldum delisi olmadan yaşamak olmalıdır… Şımarmamalıyız…

İyiliksever olmalıyız… Elinden tutmalıyız insanların… Bu halde de,

Sakin ve huzurlu yaşamalıyız…

Yoksa bu dünya hayatının kaza taşları hep başkalarını bulacak değil ya,  (Allah korusun…) gelir bulur bizi de…

Sakin olmak en iyisi… Usul usul yaşamak en güzeli…

Sakin insan kazanan insandır…  Böbürlenmeyen, ne oldum delisi olmayan insan hem seven ve hem de sevilen insandır… Bu dünya hayatı da böyle insanlara huzur verir… Böylesi güzel insanlardan da huzur buluruz…

Asıl şimdi; şimdiki kuşaklara sakinlik ve usul yaşamak o kadar çok gerekli ki; çünkü bu zamana, bilge insanlar “haz ve hız” çağı demekteler… Sakin ve usul usul yaşamayı ilke edinecek olan evlatlarımız rahat edeceklerdir; aksi olanların huzur bulması mümkün olmayacaktır…

Ziya Paşa’dan çıktık yola, iyi de ettik…

Hepinizin yolu açık olsun, şansınız da…

Sevgilerimle…