İsmi konulmayan anılar

Belki bir gün sende özlersin beni.

Senin için dokuduğum şiirlerde resmettiğim senleri,

Güneşim olarak doğdun ama bir gün batacağını bile bile okyanusuna açıldığım gemileri,

Çocuklarımız olursa sana benzesin sevgiside bana muhabbetlerini,

İçin sızlayarak gözlerin yaşla dolarak hatırlarsın belki.

Hatıralarımı sende bıraktım gündüz yüzlü güzel,

Bıraktım senin olsun her biri,

Bana bir parça umut ver heder ettiğimiz aşkımızdan,

Kimbilir tekrar yanar yüreğimde sönen o ateş belki.

Silüetin gözlerimde aşkın son tangosu gibi saçları savruluyor

Rüzgarla birlikte geliyor kulağıma o tatlı sesi,

Vururken kıyıya denizdeki hırçın dalgalar,

İzini bırakmıştım kumsala kazımıştım ismimizin baş harflerini,

Şimdilerde siliniyor anılar gözlerim ise nemli,

İsmini götürüyor uzaklara denize karışan kum tanecikleri.

Rüyalarına gönderdim zümrüdü anka kuşu bu şiir sadece sana özel gündüz yüzlü güzel.

Geçmişi ve seni anlatır her bir cümlesi ve hecesi,

Gün doğarken üzerine kimse bitiremez kanayan yüreğimden kağıdıma akıttığım bizle dolu olan mürekkebi.

Uçup gidiyor satırlardan aşk dolu sözler titreyen nefesimin arasında,

Duman sarmış odamı herbir yanını satırlarım isyanda,

Senin bedenin başka tenlerde unutmayı tercih ederken beni,

Benim yüreğim ölene dek seni asla unutmamayı seçti...

//İsmi Konulmayan Anılar - Mert Kaan Mesut