İstanbul...

Bütün bahçelermi tükendi

Bütün ağaçlarınmı

Öksüzlüğünde sokakların

Sığınmaya bir bulut

Bir yağmur damlası sıcaklığında

Düşmeden ıssız kalmış uçurumlardan

Tutundum sana İstanbul


Bir hanımefendi edasıyla

Geçip gitmeyeceksin yanımdan

Dönüp bir tebessümünle

Gülümse bana,

Bir mendil bırak benim için..

Geçmişim, bugünüm…

Sevdiğimsin İstanbul….


Yıktığım yasaklı haklarımın peşindeyim

Ne esirliğim ne özgürlüğüm.

Kırılsada hayat kalemlerim bir bir

Sebebindir asiliğim…

Tüm suçlarıma , günahlarıma

Ortağımsın İstanbul…


Çepe çevre surlarınla

Bir benmiyim sarmaladığın

Veda trenlerinde sallanan elim.

Sanadır bütün dönüşlerim…

Gravür yalnızlığıma

Çokluk sevincim.

Sadakatimsin İstanbul….


Ardına saklanmış maskelerin

Bir yalancı tebessüm ben de gördüğün…

En ışıltılı paketler gibi düş kucağıma

Çocuk sevinciyle açacağım seni.

Düşür tüm maskelerimi..

Hüzünlü yüzümsün İstanbul…


Rahşan ATAR


18 aralık 2009