- Kategori
- Şiir
Savrulduk

Derin bir sessizlik var.
Çöktü üzerimize kara bulutlar.
Oysa parlayarak süzülüyordu
altın renkli ışığı.
Güneşimizi kapattılar.
Birden gökyüzü nefretini kustu.
Karabulutlar yağmur bulutlarıyla kardeş oldu.
Koptu fırtına,
savrulduk ordan oraya.
Karanlıkta kaldı güneşimiz,
direnemedi.
Bizleri tek edip gitti.
Ah… Terk edip gitti.
08-01-2006