İstanbul günleri . 2: Pendik garı

pendik.bel.tr

O eski Pendik’te

Üç Buçuk trenini beklerdik

Tam tren gelince

Belma’yı uzaktan süzerdik.

Ne kadar narin, ne kadar da ince

Yerlere yatardım, sarı saçları görünce

Hele mavi mavi gözler,

Belli ki günlerdir beni özler.

Sonra çarşı içinden

Aşağı doğru inerdik

Kıyıda sıra sıra gazinolar

En iyisine girerdik.

“Oğlum bize demli çay yap,

Ablana da bir limonata,”

O çaydan hazzetmez

Hay atana rahmet atana..

Saatlerce göz göze otururduk

Sonra saat kaçı vurunca

Kalp kalbe dokununca

Elveda, der giderdik.

O Pendik günleri hiç bitmez derdik

Bir de baktım ben Piyade teğmen

Sürülmüşüz Fizan’a

Gel de bunu sevdiğine anlatsana.

Sonra Haydarpaşa’dan eller sallanır

Nice yeminler edilse de gönülden

Ama hayat bu, gün geçer günler geçer

O günlerin yaşandığı artık yalandır.

İnsan anısıyla yaşar o günlerin

Bir daha gelsin, istemez mi

Gelir mi gelmez mi, her şey anılarda saklı

Belli ki çok geç kaldı,çağırmak o kuğuyu

Sevgilim artık evli ve iki çocuklu!

Mesleğim eğitimcilik… Şimdi artık emekli bir vatandaşım… biraz şairlik, biraz hayalcilik, biraz s..