İstanbul Sokakları

Söyleyin sevgilim nerde?

İstanbul sokakları

Çare bulun bu derde

İstanbul sokakları

Onu benden siz aldınız

Onu benden siz çaldınız

Şimdi yalnız bıraktınız

İstanbul sokakları…

Her bir nağmesinde bu güftenin, içim cız ediyor sevdiğim. Onu benden siz çaldınız diyorum. Sanki ben az masummuşum gibi. Son zamanlardır daha iyiyim aslında. Seni son gördüğüm günden bu yana biraz daha iyiyim. Gülümsemen hala kulaklarımda çınlıyor biliyor musun? Kokun da burnumda hala. En azından bir kere olsun sarılabildim. ‘Hiç yoktan iyidir’ derler ya! Buna da şükür aşkım. 

Söyleyin bana sevdiğim nerde? Getirin leyn şarabımı! Onu arayacağım sokak sokak! Çare bulun bu derde! Çok özledim, çok ! Sevdiğim nerdesin,  nerde? Seni sevmek suç değil, başkasını sevememem de!...

Her gece kalbinin sokaklarında seni arıyorum. Gördüğüm her kapıyı çalıyorum. Bütün kapıları çalıyorum. Ses yok! Sonra bir kapı ardına kadar açık. Benim için açıkmış. Benden başkası giremiyormuş. Kocaman kocaman adım yazıyordu kapıda. “Sen var ya! Ben seni boşuna sevmedim dedim içimden. Koşaradım girdim içeriye. Dünyanın en muhteşem gözleriyle beni karşıladı. Kapı sanılanın aksine kapanmadı. Ne zaman istesem girebilecekmişim o kapıdan. Ben seni boşuna mı arıyormuşum her gece dedim.   dedi. Senin olanı bende araman tuhaf değil mi?  Hiç gitmek istemiyordum ama bekleyenim vardı. Gitmeliydim. Diğer tarafta bütün kapıları benim için açık olan küçük ve sevimli bir bekleyenim var. Yine geleceğim. Gelip,yüreğinin başköşesine oturacağım.

Sen bilmezsin, kimse bilmez. İsmini mıh gibi aklımda tutuyorum. Adını boynumda saklıyorum. Hani şu gönül çukurunda. Tam da orada! Kimse bilmiyor. Büyüdükçe büyüyor gözlerin.

Ben sana mecburum! Sen yoksun!

Melike Çelik