İşte bu da kapak oldu...

Ne güzel bir gün yaşıyoruz değerli okurlarım, sevinçten kuyruğumuz tava sapına döndü vallahi(!). Fransız meclisi bizlerin, yüzyıllar boyu iç içe yaşadığımız Ermeni vatandaşlarımıza soykırım yapmadığımızı düşünen ve ifade edenlerin kanundışı addedilmesini ve haklarında yasal işlem yapılmasını öngören, son derece demokratik(?) ve özgürlükçü(?) yasayı kabul etti.

Tam biz bu durumun bahtiyarlığını(!) yaşarken millet ve devlet olarak; o ne büyük bir tesadüftür ki çok değerli yazarımız, sözde Ermeni soykırımı konusunda, Fransa’da yasaya el kaldıranlarla aynı fikirleri taşıyan ve bunu verdiği beyanatlarıyla ilan eden Orhan Pamuk da anlı şanlı Nobel Edebiyat ödülü ile payelendirildi.

Ne mutlu bize efendim, ne mutlu(?). Bu milletin sırtı, bu saatten sonra yere gelirse ben de Eyfel Kulesi’nin tepesine çıkıp, yapmadığım soytarılığı bırakmam vallahi.

Fransız sosyalistlerinin yerinde olsam, bugünden tezi yok Sayın Orhan Pamuk’a bir de Legion d’Honneur nişanı verilmesi yönünde, Fransa’daki etkin Ermeni lobisi ile birlikte çalışma başlatırım. Oldu mu böyle olmalı ama değil mi? Taçlanmalı, kutlanmalı yani başarı.

Uzun lafa gerek yok değerli okuyucular. Yaşanan gelişmeler, bu milletin binlerce yıllık tarihinde yaşanmış ne bir ilktir, ne de son olacaktır. Klişe ve bilindik anlatımla tarih tekerrürden ibarettir.

İçimiz yanıyor, yüreğimiz kanıyor, asil ve mutedil duruşumuzu bozmuyoruz, kan kusuyor kızılcık şerbeti yuttuk diyoruz ancak sakın ola ki bu durumu, at izine it izini karıştıranlar, yalan yanlış okumasın. Unutulmasın ki “muhtaç olduğumuz kudret damarlarımızdaki asil kanda mevcuttur”. Tarih yazıcılarını bu beşeriyet alemi çarçabuk unutur ama tarihe yazılanlar asla unutulmaz. Yalan yanlış yazılan tarih de tarih değil olsa olsa, çok çok iyi kurgulanmış, hatta Nobel bile almış bir edebi roman olabilir. Okuyanı da bol olur bu arada.