İstersen Hiç Başlamasın

"İstersen hiç başlamasın
Bu hikaye eksik kalsın
Onca yaraların ardından
Yeni bir aşk yaratamazsın"

Gözlerini kapadı kadın dinlerken. Çocukluğu geldi gözlerinin önüne. Yara bere içindeki dizlerini düşündü, çalıp kaçtığı zilleri, saat çiçeklerini, hanımelinin kokusunu...

Hüzünlendi kadın...

"Örselenmiş bir çocukluk
İşte benim bütün hikayem
Kaç sevda geçse de üzerinden
Bu yıkıntıları onaramazsın"

Adam geldi aklına. Hiç bilmediği bir iç savaşın ortasında bırakmıştı hayat. Kocaman bir kalabalığın içinde yalnız başına savaşmayı öğrenmek zorundaydı. Dizlerine baktı...Avuç içlerine...Hayır, canını acıtan onlar değildi. Kalbini yokladı, hala sıcacıktı, yara bere içinde kalmıştı. Ve kadın nasıl iyileşeceğini bilmiyordu.

Hayatın onla ne alıp veremediğini bilmiyordu. Oysa bunca yıl onunla barışmak için didinmemiş miydi?

Ağladı kadın...

Gözyaşları mavi mavi döküldü eline. İçinde bir balık vardı, kıpkırmızı, küçücük. Adamın gözlerini düşündü, o gözlere baktığında gördüğü güçlü kadını aradı aynada. Sordu kendine:

O güçlü kadın olmak mı yeniden?
Daha da örselenmek mi aşkın içinde?

"Yanlış kapılarda geçmiş bunca yıl
Dönemeyiz artık ilkgençliğimize
İstersen hiç başlamasın
Söz verelim kendimize"

Gitti kadın.



Not: Sözler Yeni Türkü'nün 'İstersen Hiç Başlamasın' şarkısından alınmıştır.