İtiraf

Kendi halimde bir başıma bir kadınım ben. SIRADANIM... Marketten alışveriş yapar, yemekler yaparım. Çamaşır yıkarım sık sık, sevmem ütü yapmayı ama ne varsa ütülerim. Elimde süpürge, ardından temizlik beziyle dolanırım ortalarda. Evet buyum ben. Acaba bu muyum gerçekten?

Ellerimi tuttuğunda hani dersin ya sevgilim "yumuşacık, dokunmaya kıyamıyorum" niye yumuşak bilmiyorsun! Saçlarımı okşarsın ya sevgilim sabahlara kadar "bir teline zarar gelse ben ölürüm" dersin ya bilmezsin değmeyeceğini ölmeye. Bazı geceler yok olurum ya ortalardan, sen eğleniyorum, çok geziyorum diye söylenir durursun; aslında ben bir odada iki başınayım sevgilim, bilemezsin. Hasta oldum mu kızarsın ya sevgilim bana "sen hiç yatmaz mısın, dinlen biraz çamaşırın sırası mı" diye, sırası sevgilim, bimezsin. Ne çok severim sataşmanı, küçük boyumla dalga geçersin ya sevgilim, bilmezsin karşısındakini.Bilemezsin aşkım ben kimim...

BEN İŞKENCECİYİM... 

İşim bu. Yumruk da atarım, silah da tutarım dokunmaya kıyamadığın ellerimle... Konuşsun diye sabahlarım odanın birinde. Kanı sıçrar saçıma, nerden çıktı ki bu kan deme. Fazla kızmışım galiba. Ama onun eti kanarken benim ruhum daha çok kanar aslında. Birazdan evime döneceğim, umarım kimse beni görmez diye dua ederim sevgilim. Eve girer ellerimi yıkarım defalarca, kremler sürerim kan kokusu gitsin diye. İşte ellerim bu yüzden yumuşak sevgilim. Saçlarımı yıkarım, kurumuş kanlar akar ruhumla birlikte. Sen rahat okşa diye. Ama değmez ölmene... Çok çamaşır yıkıyorum değil mi, haklısın sevgilim. Verecek cevabım yok üzerlerindeki lekelere. Kızma sakın bana temizlik yapıyorum diye. Her yerde her an acı çeken gözler evimin içinde, gözümün önünde. Rahat bıraksınlar beni diyorum. Süpürünce yok oluyorlar sanki.... 

Bilmiyosun bilme sevgilim. Seni çok seviyorum ama gitmeliyim. Ağır bu hayat bana, sana yükleyemem. Akan her damla başkasının kanı uyandırıyor uykumdan. Gitmeliyim sevgilim, işkenceciyim ben...