İyi ki doğdun biricik annem!

Anneciğim;

Seni tanimak cok uzun yillarimi aldi; meger ne buyuk bir kayipmis seni tanimadigim her yil. Sen ne kadar essiz bir anneymissin. Yeryuzunde senin kadar iyi yurekli, sevkatli fedakar baska bir insan daha var mi? Yok heralde, olmamali; olsa dunya boyle bir yer olmazdi, olamazdi. Sen evimizi aydinlatiyorsun, hepimize guc veriyorsun. Sen olmasan bu kadar sevgi dolu, bu kadar aydinlik olmazdi o ev. Seni kirsak da sen sevmeye, vermeye devam ediyorsun annecim. Bir de o gulusun var ya, icimi aydinlatan. Sonra yemeklere sevgi katisin, sonra odalara. En cok neyi ozluyorum biliyor musun, ben Istanbul’dan, Ankara’dan sabahin korunde geldigimde seninle mutffakta ettigimiz sohbetleri. Ben butun telasimla herseyi cabucak anlatirken sen sabirla dinliyordun. Sonra sevdiklerimizden bahsediyorduk senle. Harika zamanlardi o amanlar annecim. Seni tanimam Avea hatlari sayesinde oldu; o zaman anladim ki iletisim her seyin anahtari. Ben seni anladikca sen de beni daha iyi tanidin biliyorum. Insan annesine her seyi anlatamaz belki; ama ben cok seyi anlattim sana ve anlatirken hafifledi hayat, ve guzellesti. Sen oldugun icin hayat hep daha da guzel annem. Senin karsiliksiz sevgin ve yorulmak bilmeyen sevkatin bana guc veriyor. Seni cok seviyorum annecim; sadece annem oldugun icin degil; dunyanin en iyi, en sevgi dolu kadini oldugun icin. Beni hic karsilik beklemeden, ne olursam olayim sirf ben oldugum icin seven tek kisi sensin annem. Inan ben de seni oyle seviyorum. Iyi ki dogdun annecim, iyi ki varsin ve iyiki benim annem sensin.


Kizin, senin Tugbis’in