İyilik ve kötülük ve persler...

İyi ile Kötü’nun birbirinden ayrilmasiyla ilgili ilk söylence eski Perslerde ortaya cikmistir: Zaman Tanrisi, evreni yarattiktan sonra cevresindeki guzelligin farkina varir, ancak cok onemli bir seyin eksik oldugunu hisseder:
Bütün bu güzelliklerin tadini cikarabilecegi biri yoktur.
Tam bin yil, bir oglu olsun diye dua eder dualarini kime yonelttigi soylencede acikca belirtilmemistir,
aslinda kendisi herseyin hakimi, en guclu ve tek efendisidir. Yine de dua eder ve sonunda gebe kalir.
Zaman Tanrisi dualarinin kabul oldugunu anlar anlamaz bir ogul dilemis olmaktan pismanlik duyar, çünkü dengelerin ne kadar kolay bozulabileceginin farkina varmistir. Ama artik cok gectir, oglu dogmak uzeredir. Yalvarip yakarsa da ancak karninda tasidigi erkek cocugun ikiye bolunmesini saglayabilir.
Soylenceye gore, Tanri’nin dualarina karsilik olarak Iyi (Hurmuz) , pismanligina karsilik olarak da Kotu (Ahriman) dogar:ikiz ogullar.
Kaygilar icindeki Zaman Tanrisi, rahminden ilk cikanin Hurmuz olmasi icin cabalar; amaci Hurmuz’un kardesine gozkulak olmasi ve Ahriman’nin evrende hicbir seye zarar vermemesidir. Yine de Ahriman, kurnaz ve becerikli oldugu icin dogum sirasinda Hurmuz’u bir yana itmeyi ve yildizlarin isigini ilk goren bebek olmayi basarir.
Ne yapacagini bilemeyen Zaman Tanrisi, Hurmuz’e yardimci olmaya karar verir. Hurmuz ile birlik olup savasarak Ahrima’i alt edecek ve onun dunyaya hakim olmasini engelleyecek insan irkini yaratir.
Pers soylencesinde, insan irki Iyi’nin muttefiki olarak dogar ve geleneklere uygun olarak sonunda
Kotu’yu yener.