İzmir'in Kavakları

İzmir... "İzmir'i sevmek için İzmir'li olmaya gerek yok" diyenler çok haklı.

Ege'nin incisi... İnsanı da, tüm Ege insanı gibi başkalarına saygılı, medeni, güler yüzlü, sıcakkanlı... Elbette ülkemizin her bölgesinde bu özellikler var ama ekseriyet olarak İzmir adeta medeniyetin kalesi.

Kurtuluş Savaşı'mızın en büyük zaferi burada kazanıldı. "Bu vatan, bu topraklar bizim" diyerek, işgalcileri denize döktüğümüz yer İzmir... Hep birlikte kazandık. Şu sıralar dillerde pelesenk oldu ama birilerinin anlaması için daha da çok söylememiz gerekli... Evet Kürt'ü, Laz'ı, Çerkez'i, Alevi'si Sünni'si ve hatta Arap'ı, Ermeni'si hep birlikte kazandık bu yurdu, bu toprakları...

İçinde yaşadığımız dönem de bir Kurtuluş Savaşı... Cumhurbaşkanı dahil herkes bu düşüncede... Ne yazık ki, o günlerin ruhu yok günümüzde. Başta ABD, İngiltere ve İsrail olmak üzere dünyanın işgalci güçleri yaptıkları planlarla, tuzaklarla ilk sırada eğitim olmak üzere tarım, hayvancılık, ekonomi gibi yaşamsal önemdeki kan damarlarımızı kesmekle yetinmediler, bizi birbirimize düşürmek için yapmadıkları çevirmedikleri oyun kalmadı. Amaçlarına büyük ölçüde ulaştılar ne yazık ki... İzmir'imizde meydana gelen son saldırıda, canını hiçe sayan polis örneği güzel insanlar hala daha var gerçi hem de hiç de azımsanmayacak sayıda... Sadece, Mustafa Kemal gibi bu güzel insanları birleştirecek, tek yumruk yapabilecek güç yok, ruh yok ...

Hepsine ayrı ayrı üzülüyoruz, her terör saldırısında yüreğimizden bir parça gidiyor, kanıyoruz.... O kahraman polis; bomba yüklü aracın patlayarak daha çok canın yok olmasını engelledi, bunu yaparken de kendi canından oldu... İnternette yorum yapan bir vatandaşın mesajı ne kadar anlamlı.Şöyle diyor vatandaş: "Terör İzmir'e kadar geldiyse, denize dökülme zamanı gelmiştir birilerinin..."  

Neden böyle olduk, nasıl bu hale geldik diye soruyoruz hep birlikte, sorguluyoruz ama sanırım çoğumuz objektif olamıyoruz bu anlamda... Bencillik, daha fazla kazanıp daha iyi koşullarda yaşama hırsı,çabuk sınıf atlama aç gözlülüğü; geleneksel değerlerimizi,komşuluk, aile ilişkilerini yok olma noktasına getirdi... Bu da birbirine tahammülsüz, birbirini "yok sayan" anlayışı hakim kıldı toplumumuzda...

Çekemiyor insanlar birbirlerini... İnternetteki yorumlara bakıyorum. O malum troller, küfürsüz bir şey yazmıyorlar, ne kadar her anlamda"boş" oldukları yazdıklarından belli oluyor. Para karşılığında yazdıkları da belli. Ya diğerleri... Hangi düşüncede olursa olsun karşısındakini aşağılamadan düzgünce cevap verenlerin yanında, anlamsız bir ego yarışı da görüyorum. Arap kökenli, Kürt kökenli, Yörük, Türkmen v.s. insanlar, çocuk gibi "bu topraklarda önce benim atalarım vardı siz sonra geldiniz" muhabbetine giriyorlar. İnanılır gibi değil. Bu küçümsenmeyecek bir olgu. İşte, içten içe birbirine diş biliyor insanımız. Allah korusun;bir kargaşa anında birbirine girme olasılığı hiç de uzak bir öngörü değil. Seneler önce oturduğumuz evin karşısındaki bakkal, birilerine kızmış, bağırıyordu. Antalya'nın göç almaya başladığı yılların başındaydı. Doğudan gelen komşularına sesleniyor." Burda benim dedelerimin mezarı var, sen daha dün geldin" ... Tipik bir bölgecilik  örneği... Artık dünya bir köy; oysa ki... Değil aynı ülkenin başka ülkelerin vatandaşları ile aynı mahalleler paylaşılıyor...  

İzmir, eski güzellikleri, insani ilişkileri sürdürmeyi olabildiğince başaran güzide bir şehrimiz.... Ülkemizin tüm şehirleri ayrı güzel ama İzmir bir başka güzel. 

İzmir'in kavakları, dökülür yaprakları...

Dökülen sadece kavak yaprakları olsun...  

Güzel İzmir'e selam olsun...