K'aya mektup...

Bir yazı okudum geçen gün Orhan Pamuk ' un dediği gibi hayatım değişti sanki. Yüreğimin sızısına gözlerimin yaşı karıştı. Eski günlerin tozlarının içine düşüverdim. Hem de nasıl düşmek tam ... üstü...O kadar kötü olmasa da iyiymiş demek ki dedim.Sadece zeytinleri yıkadıktan sonra suyunu süzerken lavaboya düşürdüğüm birkaç zeytin geldi gözümün önüne.Sonra çaktırmadan gördümü diye ona bakmam ve gördüğü halde bana çaktırmamaya çalışarak hafif yan dönmesi...o esnada benim zeytinleri almam...

Ne kadar hayatımızdan ne kadar gündelik basit bir sahne değil mi?Oysaki ne kadar derin anlamlar taşıyor, ne incelikler var içinde...Zeytinleri görmemezlikten gelmeyip hakiki, güzel bir kavga edebilirdi.Günlerce benimle alay edip beni zıvanadan da çıkarabilirdi.Hatta hırsımdan ona birşey demeyip oturup ağlayacağımı da biliyordu.Hiçbirini yapmadı...

Belki kadıköyde aylak aylak dolaşırken aldığım kitapları bulmama yardım etmeyebilirdi veya sırf ben küpe istiyorum diye ve beğendiklerimde adam indirim yapmıyor diye taksimde takı satıcısıyla kavga etmeyebilirdi de...İşte onu yapamadı.En sonunda araya girip küpelerden vazgeçtim.

Kırmızı deri ceket için kavga edilir mi?Ben ettim.Sadece bir gün kavga ederek ve tartışılarak geçirilir mi?O geçirdi.Şimdi desen asla olmaz işte o tartışmalar veya ne bileyim belki de yerini başka şeyler alır.Yine önemsiz olacak başka tartışmalar...

Böyle işte sevgili K...

Uzun uzun dolaş sahilde ve oturup benim için bir çay iç moda çay bahçesinde...Taksim İstiklal caddesinden hala duruyorsa sokaktaki takı satıcısından bir küpe al sevgiline...