Kabahatin çoğu senin canım kardeşim

Ortada bir öfke var.

İstisnasız bütün memurlar öfkeli…

Kimi hükümete öfke duyuyor. % 2.5 zam önerdikleri için.

Bu maaşla geçinilir mi diye soruyorlar kendi aralarında.

Alay ediyorlar durumuyla kimi zaman, “bozdurur bozdurur harcarız artık verilen zammı” diyerek, ironik bir yaklaşım ve hüzün dolu bir gülümsemeyle bakıyorlar kameralara… Çocuklarına sunamadıkları imkânları dizilerden izliyor biraz rahatlıyorlar. Koca koca şirketlerin başındaki manken oğlancıkları kendi çocuklarıyla özdeşleştirirken inceden bir tebessüm geliyor yüzlerine. Sonra ansızın 23 haberlerinde % 2.5+ 2.5 haberiyle gerçek hayata dönüyor ve tekrar Hükümete kızıyorlar. Allah onların…

Kimi sendikaların masaya oturanlarına kızıyor.

Mesai içinde veya dışında internet başında, anketlere katılıyorlar…

“Masaya oturan konfederasyonlar ta başından KESK gibi davranmalıydı.” yı işaretliyorlar. Facebookta paylaşıyorlar anket sonuçlarını. Sonra paylaşımlarına ufak notlar düşüyorlar; “KESK sendikacılık yapıyor, bizimkiler de iş yok.” Diyerek hem saflarını belli etmenin hem de maazallah KESK li zannedilmenin yükünü üstlerinden atarak yapıyorlar bunu.

Bazısı “Ben Kamu Sen’e üyeyim ama Salı günü bu iş bitiyor. Yeter artık.” Diyor ve satır aralarında salıya kadar tatilde olduğunu ve “yeter artık”layarak da daha önce fark ettiği olumsuzlukları görmezden geldiğine ilişkin fikir veriyor ne kadar duyarlı olduğu ile ilgili.

Kimi sendikaların hepsine aynı kızgınlık ve öfke ile dolu.

Sendikaların hepsini menfaatçi olmakla suçluyorlar. “Sırf kendi menfaatlerini düşünüyorlar, içlerinde bir tek KESK gerçek sendikacılık yapıyor oda siyaset yapıyor diyerek eleştiriyor kendince yaptığı eleştirinin siyasi bir eleştiri olduğunun ayırdın da olmadan. Kimi siyaset demiyorlar “ideolojik yaklaşım” diye yaftalıyor.

Kamu Sen ve memur seni zaten eleştirmeye bile gerek duymuyorlar çoğu zaman… Allah onların…

Kimi ABD ye kızıyor ve onun IMF sine…

Olayın Ergenekon la bağlantılı olduğunu iddia edenler bile çıkıyor ve dönüp Ergenekon ada kızıyorlar. Zaten onlar yemiş bitirmiş ülkeyi diyerek kimi yerde ufaktan haklıda bulanlar çıkıyor bazen ama daha cümlesi bitmeden yine öfkeleniyorlar.

Kimi arkadaşlarına kızıyor. “Hepsi korkak” diyor “kendi aramızda birlik olamıyoruz ki” diyenden arkadaşları için “hepsi müdür yalakası kardeşim”hükümet değiştikçe sendika değiştiriyorlar. En son bende mecbur kaldım değiştirmeye.” Diyede ekliyor.

Başta da yazmıştım ortada bir öfke var. İstisnasız bütün memurlar öfkeli.

Kimi hükümete öfke duyuyor.

Kimi sendikaların masaya oturanlarına kızıyor.

Kimi sendikaların hepsine aynı kızgınlık ve öfke ile dolu

Kimi arkadaşlarına kızıyor.

Bir tek kendilerine kızmıyorlar.

“Bu işin böyle olmasında ne kadar sorumluluğum var.” Diye bir soruyu kendilerine sormuyorlar.

Grevsiz toplu sözleşmesiz yasa meclis gündemine geldiğinde, sekizincisi yapılan toplu görüşmelerde nasıl sessiz kaldıklarını hatırlamıyorlar.

İktidara yakın olan sendikaya nasıl akın akın üye oldularını, o sendikadan nasıl milletvekili seçtiklerini, küçük menfaatler için nasıl geleceklerini hiçe saydıklarını hiç ama hiç hatırlamıyorlar.

Dizilere, magazine, futbola ve bilumum eğlenceliğe ayırdıkları zaman küçücük bir kısmını nasıl sendikal mücadeleye ayırmadıklarını tamamen unutuyorlar.

Sadece kızıyorlar.

Nazım Ustanın yıllar önce “Kabahat senin demeye de dilim varmıyor ama kabahatin çoğu senin canım.” Kardeşim dediğini nedense akıllarına bile getirmiyorlar.