Kader

Eskiden kadere hiç inanmazdım bilir misin? İnsanın elinden geleni yaptığında her şeyi yönlendirebileceğini sanırdım. Değiştirip , dönüştürebileceğini… Ama şimdi… Düşünüyorum da bize ne sunulursa onu yaşamaya mecburuz. Her olumsuzlukta tekrar deneyerek, kırılmaktan taş kesilerek, kendimize ve hayata ‘kırılmamış’ rolü yaparak, hiçbir zaman eskisi gibi saf olmayacağını ve eskisi gibi ‘aşk’ olamayacağı gerçeğiyle yüzleşerek, yaşayarak, yaşamak zorunda olarak… ‘Neden?’ ‘ler yok artık, olmamalı. Yıllar geçti, yıprandık. Umutsuzluk olmamalı, canı acımamalı insanın bu denli, acıtmamalı. Olmuyor. Tekrar, sunulanlarla yüzleşme vakti. Seçtiğimizi sandığımız seçimlerimiz, gerçekleştiğini sandığımız hayallerimizle, mecburuz artık yol almaya. Arkamıza baksak da, bakmasak da, yaşansa da istemsiz tüm acılar, doğmuş günü tekrar doğuramasak da mecburuz. Hepimiz mecburuz unutmaya…