Kadın olmak!

Kadınlık denen yükün altında,  

Hakkından habersiz belki,  

Geçerken günler,  

İstemedin mi hiç? 

Kendin için hakkın olanı. 

Vermek niyetinde değil zaten hayat,  

Yorgun birer ırgat, hak eder mi? 

Hak dediğin nedir? Erkek ister mi? 

Hakkını bilsin kadın. İnsanca yaşam. 

En doğal hakkına tecavüz, onlara hak olan. 

Katledip sokak ortasında, deli rolüne yatan. 

Ciğersiz, korkak ve gurursuz… 

Bahaneler ardına sığınıp, insanlıktan çıkıp,  

Kendi cinsleri tarafından sokaklara salınıp,  

Yeni canlar peşinde bir Azrail. 

Ne garip bir çelişki! 

Irza geçen, bir erkek. 

Öldürende bir erkek. 

Amaç kadın neslini mi tüketmek. 

Yoksa gücünü gördüğün için mi,  

Kokup katletmek, en nazik olduğu yerden,  

Allah’tan korkmadan yaralayıp yok edip. 

Nedir şimdi, yok mu şiddet kadına?
Pardon, o kadar mı değildi yoksa. 

Ayda bir iki cinayet yetmez haklısınız,  

Adam cinnet geçirmiş,  

Kızını dövmeyen… 

Bırakın şimdi, artık yemiyor kadın! 

Yılın bir gününde övgülerle,  

Kutlamalarla, ödüllerle… 

Kimi kandırdınız, kendinizi. 

Duyun artık, kadın bıktı, bıçak kemikte. 

Günü size vermeye razı,  

İnsanca yaşam hakkı için düştü yollara. 

Eşitlik deyince, gülüp bıyık altından kaypakça. 

Sosyal eşitlik isteyene,  

Zorbaca kaslı dayatmalar. 

Dayakla, baskıyla hakkı gasp edilen. 

Kadın; eşit insanlık hakkı istiyor. 

YETER ARTIK, SAPTIRMA!