Kadına

Onlarca şiir yazdım kadına; okusun diye. 

Okumadı. 

Oyuncaklar aldım kadına; içindeki kız çocuğu gülsün diye. 

Gülmedi. 

Hırka aldım kadına; üşümesin diye. 

Giymedi. 

Çiçekler gönderdim kadına; koklasın diye. 

" Sen miydin çiçekleri gönderen? " dedi. 

Kitap verdim kadına; okusun diye. 

Okumadı. 

Yüreğimin kapılarını açtım kadına; sonuna kadar. 

Başını uzatıp, içeri bakmadı bile kadın. 

Güven bana dedim kadına. 

Hayatını anlat bana. 

Kalbini aç; yüreğini aç. 

Olmadı. Açmadı kadın. 

Saatlerce konuştum kadına; nefes almamacasına; 

Sırf kadın konuşsun diye. 

Konuşmadı. 

Saatlerce sustum kadına. 

Kadın da sustu. 

Günlerce aramadım; arar mı acep? diye. 

Aramadı kadın. 

Sonunda başka bir kadını aradım. 

Gel dedim; geldi. 

Sevişelim dedim; sevişti. 

Ben de seviştim; hiçbir şey hissetmeden... 

Kadın güldü; çok eğlendim dedi. 

Ara beni dedi. 

Ne aradım o kadını. 

Ne bir daha seviştim onunla. 

Sadece acı bir gülümseme olarak kaldı yüzümde. 

Öbür kadını düşünürken... 

17 Ağustos 1998