Kadınlar cadıdır!

Josephine'e, 1794 baharı 

“Artık sizi sevmiyorum; tersine sizden nefret ediyorum. Bir cadısınız siz, tam anlamıyla yoldan çıkmış, tam anlamıyla ahmak, gerçek bir Sindirella'sınız. Bana hiç yazmıyorsunuz, kocanızı hiç mi sevmiyorsunuz? Mektuplarınızın ona ne kadar zevk verdiğini biliyorsunuz, ama yine de eliniz ona beşaltı satır çiziktirmeye varmıyor! 

Peki bütün gün ne yapıyorsunuz Madam? Sizi sadık sevgilinize yazmaya vakit bulmaktan alıkoyacak denli yaşamsal bir uğraş içinde misiniz? Hangi bağlılık ona vaat ettiğiniz sevgiyi, sevecen ve sürekli sevgiyi boğmanıza, bir kenara atmanıza neden olabilir ki? Her anınızı dolduran, günlerinizi yöneten ve ilginizi kocanıza adamanıza engel olan bu harikulade yeni aşık kim olabilir?
Bakın, söylüyorum Josephine; güzel bir gece kapılar kırılacak ve karşınızda beni göreceksiniz. 

Aslında sevgilim sizden haber alamamak beni kaygılandırıyor, yüreğimi coşku ve sevinçle dolduran o güzel sözlerden oluşan dört sayfalık bir mektup yazın bana hemen. 

Çok yakında sizi kollarıma almayı, sizi ekvator güneşi gibi kavurucu bir milyon buseye boğmayı ümit ediyorum." Bonaparte. 

Ah ah ah.
Koskoca Napolyon’ un düştüğü durumlara bakar mısın sen?!
Dünyayı titreten, etrafına korku salan, dağları taşları delen; korkusuz bir komutan, yönetici, lider sandığımız adamın, nasıl gizli bir defosu varmış da haberimiz yokmuş!
Bak sen. 

Biz cadı kadınlar, elimize fırsat geçmeye görsün, inim inim inletiyor muyuz erkek tayfasını?
Bir punduna getirmeye görelim, tüm fırsatı sonuna kadar kullanıyor muyuz acımasızca? 

Öyle miyiz sahiden?
Üstümüze iyilik sağlık, iftiraya bakar mısın?
Hani bilmesek, tanımsak hemcinslerimizi, inanıvereceğiz!
Allah Allah, namümkün.
İnanmayın.
Erkek safsatası bunlar.
Yıllardır süregelen bir kandırmaca.
Tüm iyi niyetimiz, duyarlılığımız, romantizm anlayışımız ve emek verme üzerine kurulu sevgi düşüncemize inanmama.
Ne ayıp! 

Yoldan çıkmış, ahmak bir Sinderella.
Zevk verdiğini bile bile, yapmama.
Daha önemli uğraşlar peşinde koşma.
Başka bir aşk mı, yoksa?
Karşında beni görüverirsin aniden!
Kaygı duyuyorum
Beni ihmal etme.
Kollarıma alırım.
Kavurucu bir milyon buseyle boğarım. 

Olayı bitirdi Bonapart.
Öyle bir gerçeği gözler önüne serdi ki.
Artık karşımızda en babayiğit adam bile olsa, tüm cadılığımızı kullanarak alt edeceğimizi biliyoruz.
Ne mutlu bize.
Hep üzülmüştük Adem’ den sonra yaratıldık diye.
Aklımız ermiyor, ikinci sınıf bir kaburga ürünü olmanın sinmişliği ruhumuzdaydı.
Gücümüzün farkında değildik.
Amma velakin, öyle değilmiş.
Burnundan kıl aldırmaz erkek cinsinin, ne olduğunu yine bir tarihi vesika ile öğrenmiş olduk.
Ders çıkaran ne ala.
Çıkarmayan……..