Kadınlar

Kadınlar üzerine yazmak istedim bugün.. Hani hiç anlayamadığımız ve aslında hiçbir zamanda anlayamayacağımız o kadınları. Çok değişkendir halleri. Hiç beklenmedik anlarda değişir tepkileri. Belki de çözemediğimiz içindir bu anlaşılmazlık. Ama çaba göstermediğimiz de söylenemez. Farklı gezegenlerin yaratıkları olduğumuz kesin, her ne kadar aynı evreni paylaşıyor olsak da. Onlar kimi zaman anamız, kimi zaman bacımız, kimi zamanda sevgilimiz, aşkımız, eşimiz. Biz erkekler kendimizi özgür görüp varsaysak da, aslında kadınların sahip olduğu kadar özgürüz. Bir toplumda kadınlar ne kadar özgürse, erkeklerinki de o kadar. Tabi özgürlükten ne anlaşıldığına bağlı biraz da. Bir kadınla özgürce tanışıyor, konuşabiliyor, paylaşabiliyor, birlikte gülüp eğlenebiliyor ve gerektiğinde acı çekebiliyorsanız, işte o taktirde özgür bir toplumda yaşıyorsunuz demektir. Erkekler hep korkmuştur kadınlardan. Onu eve kapatmış, kendisini gizlemeye, sadece çocuk büyütüp yetiştirmeye mahkum etmiş, horlamıştır. Kendisini kapamaya, gizlemeye zorlamıştır. Çünkü çoğunlukla cinselliğine indirgenmiştir kadın.

Sanki cinsellik bir suçmuş gibi. Erkeğin, kendisinin varlığına sebep olan bu cinsten korkması kadar garip bir şey de yoktur. Henüz uygarlaşamadığımızın da göstergesidir bu. Gün gelir de namus kavramını daha geniş ele alıp, bacak arasına indirgenemeyecek kadar çetrefilli ve zor bir iş olduğunu kavrar isek, uygarlaşma yolunda bir nebze yol alıyoruz demektir. Çünkü hep şekilciliğe takılmıştır insan. Hepimizde de az çok vardır şekilcilik, belki de doğamız gereği. Ama insan çok karmaşık ve derin bir varlık. Ve itiraf etmek gerekirse biz erkeklerden daha zengindirler bu anlamda kadınlar. Çok daha irdeleyici, ince düşünen, kimi zaman da hesap yapmaya kadar giden karmaşık bir halleri vardır. Yeni bir cana hayat vermeleri de bir ayrıcalık konusu elbette. Genel bir kanı olan duygusallık ise sadece onlara ait değil, insana özgü bir özellik. Bu manada duygusallık herhangi bir cinsiyete indirgenmemeli. Ortak bir yerlerde buluşturuyor hayat bizleri ne de olsa. Kimi zaman mutlu oluyor, kimi zamanda acı çekiyoruz. Anlaşabilmek, birlikte olmanın hazzına varabilmek birazda birbirimizin farklılıklarını kabul etmemiz gerçeğine bağlı. Gerçeklikten ne kadar uzaklaşılırsa, mutluluğu yakalama şansı o denli azalmakta çünkü. Hayat, ailelerimizin üzerimize titreyerek yakıştırdıkları prenses, paşa muamalesini reva görmüyor çünkü bizlere. Kadınların özgürlüğünden korkmamalı erkekler. Kendi özgürlüklerinin ve mutluluklarının peşindeyseler eğer. Çünkü hayat kadınlarla güzel. Ama biz erkekleri yabana atmamalı. Bizlersiz de olmaz çünkü.