Kadınlardır beni büyüten

Bazı erkekler sevildikçe büyürler. Sevilmektir onları erkekleştiren. Ben sevildim hep; ama büyümedim ne anamın sevgisinde, ne dostların ilgisinde, ne iri memeli, muskon kokan kadınların taze cildime iz bırakan ruj lekelerinde.

Severek büyüdüm ben. Sevdiğim üç kadındır beni büyüten. Ve o kadınlardır gömülü ben’i gün yüzüne çıkaran.

Teker teker açmıştım gizli odalarımı, sergilemiştim kuytu sığınaklarımı. Tam tamına otuz dokuz kapımın sökmüştüm anahtarlarını.

Ve okunmamış kitaplar gibi, hiç açılmamış bütün Pandora Kutularımı... Evet, böyle büyüdüm ben, açtım kendimi oda oda, kutu kutu, parça parça...

Her kadın bir parçamı büyüttü benim: biri kişiliğimi, diğeri hayal gücümü, üçüncüsü kuru kalmış sevgi tohumlarımı.

Biliyorum, ben ergin değilim hâlâ. Çünkü kırkıncı anahtarı boynunda taşıyan o kadın yok ortalıkta.

O son odamdaki son iksiri derin bir dalışla bulup çıkaracak o son kadın görünmüyor ufukta!

Acaba hangi zamanda, hangi yolculukta, hangi kesişen yolda anahtar kolyeli o kadın baş koyacak omzuma?!

Silueti belirse uzakta, ölüme koşar gibi pervasızca sarılacağım son aşka, son odamdaki bengisuyu içtikten sonra.