Kadınlarımız ölüyor!!!

Oysa onun ne küçüktür elleri...

Dokununca ağlar...

Güldüğünde dünyalar senin olur...

Her oyun onun içindir...

Her çırpınış, yükseliş ve çöküş...

Onun bir dokunuşu titretir hücrelerini...

"Yapabilirim" demeyi öğretir insana...

Küçük kelimlerle büyük hikayeleri anlatır sana...

Dinlemediğinide bilir aslında...

Ama anlatır...

Hayatta ki hiçbir detayı atlamaz...

Anlatır anlatır...!

Sen yaşarsın, o ise yaşarken yaşatır!

Duygu kelimesinin anlamı gözlerinde saklıdır...

Sanatın bütün dalları onunla doğmuştur...

Bu koca dünya bir ağaçsa, onun can damarlarını besleyen sudur!

Yeşil huzur vermeyi öğrenmiştir onunla...

Denizler gelip de gitmemeyi...

Seyredalmayı öğretmiştir bizlere...

En önemlisi de hayatta kalmayı...

Sevmeyi...

Dünyanın en renkli kapalı kutusudur o...

İçindeki renkler bize yol gösterir...

Onun sayesinde öğreniriz iyiyi, kötüyü...

En çok da o renkler aldatır bizi...

İnsanlık bugün bir yokoluşa şahit oluyor...

Televizyon, internet, dizi, reklam...

Büyük insanlar, büyük şirketler...

Daha fazla kazanmak daha çok ilgi çekmek için...

O renkleri parçalıyor ve çarkın içine ezilmeye mahkum ediyor...

Kadınlarımız  kandırılıyor!

Kadınlarımız öldürülüyor!

Kadınlarımız teşhir ediliyor!

Evet dokunuşu bir zamanlar hücrelerimizi titreten...

Bizlere yaşamayı öğreten kadınlarımız...

Kapitalizmin kazdığı karanlık kuyularda can çekişiyor...

Gözlerimizin önünde bu felakete şahit oluyor ve durduramıyoruz...

Çocuklarımız için, geleceğimiz için...

Düşünün sadece düşünün...