- Kategori
- Şiir
Kadınlarımız

Bırak bu sefer doya doya koynunda ağlayayım...
Günahlarımızın bedelini,
Onlar, ödüyor her seferinde.
Ve;çoğu zaman...
Küfürlere maruz kalıyorlar.
Ne anaları kalıyor, ne de babaları.
Ana avrat dümdüz ediyorlar insafsızca.
Ama onlar yinede.
Karanlıklara ışık tutuyorlar.
Kötü rüyalarımızın melekleri oluyorlar.
Ve bir yorgan sıcaklığında,
Sarıyorlar bizi sımsıkı.