Hayat

Hayatım sıra dağlar,
Biri biter biri başlar.
Umutlarım peşi sıra sürüklenir.
Takılır hayatın peşine
Üstüne örtülür ayaz geceler
Kara toprak kadar ağır.
Bağlanır elim dilim
Gözlerim kör kulağım sağır ,
Zaman kavramı yok burda
Atmışım düşlerimi derin çukurlara .
Kazısam da toprağa
Toprak küsmüş anlamı yok.
Umutlarım her sabaha tanık
Yeniden filizlenip dursa da
Bu yürek bu acıyla kalır mı sabaha uyanık?
Soru işaretleri kaybetmiş ışığımı dipsiz sonsuzluğunda
Bir ses arar kulağım kalabalık ta yıllardan kalma eski bir tanıdık...