Kafam çıfıt çarşısı…

Sıcaklardan canım sıkkın ondan mıdır bu kafamı toparlayamama durumları, gündemin sıkça değişmesi midir neden, yoksa konsantrasyon eksikliği mi var üstümde yada tam tersi çok hızlı çalışıyor da beynim bu aralar algılarım yavaş mı kalıyor, bilemiyorum…

Nereye gitti bu arılar diye düşünüyorum örneğin, sonra gözümün önünde esrar partisinde kanatları, iğneleri birer yana kaymış arılar canlanıyor…

Hımm… Narkotik şube ile işbirliği yapacak gammazcı arılar eğitim alıyorlar…

Özkök ve Gül yemek yemişler, ne konuşmuşlar acaba diye bir manşet, ne konuşmuş olabilirler diye düşünürken tıklıyorum, karşımda yemek listesi…

Anlamaya çalışıyorum yalnızca, Çankaya Köşkü’nün aşçısı Türk mutfağını mı yoksa Fransız mutfağını mı tercih ediyor, yemek listesini kendisi mi düzenliyor yoksa talimat aldığı birileri var mı, varsa kimlerdir onlar ve neye göre liste düzenlemesi yapıyorlar?

Para kazanma hayallerim de uçtu gitti zaten, daha yeni üye olmuştum, ana manşete bile çıkmıştım, puanlara puan demeyecektim, hayallerimi yıktı Onpunto!

Blog kategorisindeki yazılar da çoğaldı, böyle miydi hep yoksa ben yeni yeni okur oldum diye mi ancak fark ettim?

Çok endişelendim, hangi gruba dahil oluyorum acaba, yazar mı yazan mı, bir koşu gidip testi çözüversem mi?

ABD Konsolosluğu’na yapılan saldırıyı kimler üstlenecek acaba, yazık oldu gencecik yaşta şehit olanlara, bir yazı yazsam diyorum bu konuda, hani taziye niteliğinde, içim götürmüyor…

Bir taraftan da bir ses, gündemi değiştirmek adına mı harcandılar acaba diyerek bir türlü toplayamadığım düşüncelerimi bölük-pörçük ediyor…

Pek severim üç nokta yan yana koymayı, bir iç çekiş, bir nefes alış, sonu gelmez bunun gibi çeşitli nedenlerle tık tık tık koyuveririm çoğu cümlelerimin sonuna, off şimdi tavuklara yem serper gibi mi oldum acaba?

Maia çok havladı dün yine ve yine mahallenin sakini beyefendi pencereden sarktı yarı beline, Maia’yı susturma çabalarımız içinde her zamanki monoloğunu yaptı, Gönen dediğiniz neresi, neredeyse İzmir’in dibi, İstanbul’daki köpeklerde havlamışlardır muhtemelen, korkum sakin olamayan mahallemizin sakini beyefendi yüzünden İzmir’de deprem olsa, Maia haber vereceğim diye, affedersiniz, poposunu da yırtsa, bizim haberimiz olamayacak maazallah, susturma çabalarımız arasında!

AKP davasından da pek ses yok şu aralarda, yargı da yargılanmıyor, endişelensem mi mutlu mu olsam, henüz karar veremedim…

“Ne oluyor bize” diye başlıyor çoğu yorumlar cinayet haberleriyle ilintili olarak, sonra siyaset haberleri altında aynı kişilerden yorumlar, “Benim babam seninkini döver” tarzında…

İntihar haberleriyle çalkalandığımız günlerde ve gecelerde habire medyada film izler gibi izlemiştik ya, o kuşak intiharı bir alternatif gibi algılamıştı da, genç nesilde intihar eğilimi çoğaldı ya, bu cinayet haberleri “Vahşet!” adı altında medyada yer buldukça, korkarım aynı şey yaşanıyor.

Birbirine benzer cinayetler!

Bir dönem kafa ezme modaydı, bir dönem bıçakla delik deşik etmek…

Şimdilerde yeni moda, özellikle tecavüz infazlarında, penisini kesip adama yedirmek olabilir, benden söylemesi…

Key ödemeleri de ertelendi…

AKP yem olarak mı kullanıyor acaba?

Dava sonuçlanmadan korkarım ödeme yapılmayacak!...

“Satılanlar” grubuna bilmeden dahil olmayız değil mi, hani parasızlıktan yakınırken, key ödemelerini bir iki açığımıza yama yaparız diye düşünürken, kapanırsa AKP eyvah para da alamayız diye korkup taraf değiştirmeyiz değil mi?

Yarın babamı uğurlamamızın üçüncü yılı, gece yarısına iki dakika kalaydı, kayıtlara ayın on ikisi diye geçmişti, yoksa öbür gün mü demeliyim?

Sözüm söz ağlamayacağım ama çok özledim be seni babacığım…

…..

Offf… Kafam çıfıt çarşısı, şöyle bir buton olsa, tık diye bassam ve yerleşse tüm dosyalar yerlerine…

Neyse, sizin de kafanızı yok yere karıştırmayayım, iyi akşamlar efendim…

Gülgün Karaoğlu
Temmuz,10/08