Kahverengi

Dokunma…

Elleme…

Bölme parçalama uykularımı

Yıkımdan yeni çıkmış bir ummanın

Yorgun neferi yüreğim.

***

Yıldızlara bakma.

Dayanamam!

Baktığın yere çıkagelirim.

Oysa ben son biletimi

Çıkar sokağı olmayan

Kahverengi bir limanda yitirdim.

***

Yeni pencere yok artık gökyüzünde.

Bilirsin…

Bütün pencereler bildik

Bütün pencereler tanıdık bu sokakta.

Aynı göğe açılır

Ayrı pencerelerden de olsa.

Önce mavi bir ışık

Sonrası…

Sonrası bildik tanıdık hüzünler.

Sonrası kara bulutlar.

Sonrası yağmur, fırtına, kar, boran.

Sonrası karabasan.

Arif Ahmet ne güzel demiş.

Asfalttan yürüsün Aralık sonrası.

***

Hüzünler devşirme hüznümden

Hüzünlerini çoğaltmana dayanamam.

Sen sevinçler biriktir yine de gülüşlerimden.

***

Dokunma…

Gezinme yüreğimin.

En kuytu

En derin

El değmemiş dehlizlerinde.

Daha bulutlar bile aralanmamış

Iramamışken gökyüzümden.

Yağma üstüme

Gün yağmuru gibi…

***

Kesme yolumu.

Cenneti anımsatan

Hanımeli kokunla.

Baştan çıkarma şu deli yüreğimi.

Maviler serpiştirme

Solgun, yorgun lacivert akşamlarıma...

Ben o sevdanın sokağından

Henüz döndüm.

Maviler benim…

Çocuk gözlerim.

***

Sarınma, tutunma sakın bedenimin

Küfe durmuş kahverengi bakır tellerine

Leylak rengi sevinçlerle

Bayram yerine çevirme.

Hepsi bildik tanıdık ama…

Çok uzaklarda kalmış

Sevinçler şimdi bana.

Ve biliyor musun?

Yalnızca güneşte parlar onlar.

Bildiğim en son güneş ise

Çoktan kirlenmişti.

***

Dedim ya...

Ben anahtarımı

Koyu kahverengi bir limanda yitirdim.

Ve…

Henüz görülmedi,

Keşfedilmedi.

Hangi rengi katarsan kat içine

Kahverenginin maviye çevrildiği!...

Aynur Sarıkaya
24 Mart. 2008 Pazartesi.
Zaman dünkü vakit.