- Kategori
- Anılar
Kaleci Ahmet! -2-
nerede öyle saha?
Yıl 1987. Aylardan da bugünler. İzmit-Adapazarı otoyol inşaatlarında formenlik yapıyorum. Şantiyemiz Maşukiye girişinde.
Prekast sahasında beton işimiz bitti.
“Arkadaşlar siz betonun üzerini örtün, atölyeye gidin bekleyin; ben biraz yatayım . Fiorini gelirse çay içmeye gitti dersiniz, gelir çağırırsınız beni.”
Gittim sıcacık yatağıma uzandım. Uyumuşum. Ahmet Dayı geldi uyandırdı beni.
“Ahmet seni biri sordu! İstanbuldan gelmiş. Kahvede bekliyor!”
“Allah Allah kim bu yahu!”
Kalktım kahveye gittim. Baktım Varol! Irakta beraber çalıştığımız arkadaşım.
“Varol hayrola?”
“Ahmet bu Pazar maçımız var! Muhakkak gelmen lazım! Kaleye geçeceksin! Son maç, kazanırsak şampiyonuz!”
“Varol, ben kaç yıldır kalecilik yapmadım kardeşim! Hem bu havada maç mı olur? Üşüdüğümden geldim yattım. Başka birini bulun siz!”
“Allahını seversen gel! Kırma hatırımı!”
“İyi tamam!”
Pendik köylerinin turnuvası var. Varol da Kurtköysporun antrenörü! Ta İstanbuldan kalkıp gelmiş yanıma!
“Maç nerede?”
“Pendik sahasında!”
Pendik Lisesinin altında futbol sahası var.
“Sahaya gelirim maç saati!”
“Gözünü seveyim unutma!”
“Tamam, söz!”
Cumartesi akşamı eve geldim. Varol’u aradım.
“Kaçta maç?”
“On bir!”
“Erken değil mi?
“Başka maçlar da var!”
Sahanın hali berbattı. Hele deniz tarafındaki kalenin önü balçık kaplı.
“Varol ilk yarı yukarı kaleyi alırız inşallah. Aşağısı çok berbat ! “
“Korkma sen! Bunları rahat yeneriz!”
Tesadüf yukarı kaleyi biz aldık ilk yarı. İlk yarı 0-0 berabere bitti. Ama biz daha üstünüz rakipten.
Alt kaleye geçtim ikinci yarı. Kalede duramıyorum doğru dürüst! Ayaklarım çamura batıyor. İleride kenarlarda geziyorum.
Derken biz bir gol attık! Varol kenardan bağırıyor!
“Demedim mi Ahmet? En az üç çekeriz bunlara! Geliyor goller!”
Santrayla beraber bir uzun top, santrforları benimle karşı karşıya kaldı ve hemen altımdan golü attı! Anında yedik golü!
Varol’a bakıyorum şimdi!
“Olur Ahmet, hatan yok! Moralini bozma! Haydi çocuklar!”
Kaleyi daraltayım dediğim için ileride yatmıştım! Pek çamurlanmadım!
Ya ikincisi?
Adamlar çözdüler bizi ! Gene bir uzun top, bizim defans ağır kaldı, ben de bizimkiler yetişir diye pek açılmadım. Santrfor on sekiz üzerinden bir çaktı sol tarafıma doğru. Atladım topa ama top ağlara, ben çamurun içine!
Golü yiyeceğimi biliyorum ama atlamasam da Varol kızacak!
“Ulan elini uzatsan tutacaktın o topu Ahmet!” Diyecek!
Yüzüm, gözüm, her tarafım çamur içinde kaldı! Yuttum bile!
Üşümeye de başladım! Maç da bitmiyor bir türlü! Durmadan saati soruyorum!
“Kaç dakika kaldı Varol!”
“On beş!”
“İyi iyi!
Sanki umurumda! Bitse de gitsem derdindeyim!
Maç 2-1 bitti! Yenildik! Şampiyonluk da gitti!
Çamurlu çamurlu atladım taksiye eve geldim!
- Toplam blog
- : 1640
- : 466
- Kayıt tarihi
- : 27.01.07
Doğum tarihim değişmedi ama çok şey değişti bu güne kadar. En başta, dede oluyorum! Evet; şaşırdı..