Kapıkule deyince...

Başlık bulmakta sorun yaşıyorum yazdığım yazılarda, bana en uygun geleni seçiyorum. Umarım " bu ne ya" diyen olmuyordur :) Aslında her konu psikolojiye çıkıyor. Çünkü ben aşağıda anlatacağım olayları yaşadıktan sonra inanın bir hayli zaman beklemem gerekti psikolojimin normale dönmesi için.

Büyük bir bekleyiş sonucu 26 Haziranda Danimarka'dan yola çıktık, 27. gün Bulgaristan'a girdik. Aman bu ne büyük değişiklik. Durudup "komsi sen hız yaptı çorba parası ," diyen yok. Sınırda yazı asmışlar, kesinlikle para vermeyin. Bir sevinç bir mutluluk. Ama her güzel şey çabuk bitermiş, Türkiye'ye 50-60 km kala baktık polis arabası, "yol tamir, yol kapalı bu taraftan komsi" sevincimiz kursağımızda kaldı ama yine de herşeyıde bir hayır var dedik, yol uzasa uzasa ne kadar uzayabilir ki, alt tarafı kapıya 50-60 km var diyorduk. Ama yol tam 200km uzayinca (bu 200 km yi tam 6,5 saatte alabildik, keçi yolundan beterdi) artık siz düşünün sevinci heyecanı. Tam bir kare çizdirdi bize sevgili! Komşularımız.

Neyse, işte Kapıkule sevinci, arabanın içinde Harmandali Zeybek cd de, aman bir sevinç bir sevinç. Baktık triblik(arabayı yurda sokma izni) işlemleri bilgisayara geçmiş, sistem arabayı tanıyınca işlemler 15 dakika sürdü, aman bir şaşırdık bir şaşırdık. Şaşkınlıkla " ne yani işlemler bitti mi " diye sorduğumuz görevli çok nazik bir şekilde " evet efendim, yolunuz açik olsun , lütfen dikkatli gidin" dedi, dedi ama, nereye kadar. Bir baktık bir kuyruk. Devlet kapıya görevliyi dikmiş sen bu işlemleri yap diye, sonra o görevliye güvenmemis 200m ileri bir başka görevli dikmiş, sen de o görevlinin yaptıklarını kontrol et bakalım doğru mu diye. Böyle bir manyaklık dünyanın hiç bir yerinde görülmemiştir.

İçeri giriş işleminiz için 15 dakika bekliyorsunuz, işlemin doğruluğunun kontrolu için 5 saat. Evet tam 5 saat bekledik. Bizi süründüren Bulgaristan'ın vatandaşlarına öncelik tanındığı için, biz beklerken, aradan onları alıp işlemlerini yapıp yolluyorlardı. Daha fazla dayanamayıp kuyruğun başına kadar yürüdüm.

Türkiye'nin her yerinde olduğu gibi tanıdığınız varsa kuyruğun en sonundan en önüne geçme ihtimaliniz bulunan bu kapıda tek görevli çalışıyor ve tepesinde takım elbiseli kravatlı bir bey dikiliyor onu çeneye tutuyor, sanki işlemler çok hızlı yürüyor gibi. Adam gibi görünüyor ya sormak istedim nedir bu kuyruğun nedeni, nasıl oluyorda bazı arabalar taaa kuyruğun en sonundan özel görevliler eşliğinde geçiriliyor filan diye. Aldığım yanıt çok netti " bunlar zor konular herkes anlamaz". Bu arada bir gurbetçiye soruyor, " sen kaç saat bekledin Bulgarda" Yani Bulgar bekletiyorsa ben de bekletirim zihniyeti. Bu arada bana söylediği laf içime oturdu hani ben salağım ya, hani ben yurtdışından gelen zavallı gurbetçiyim ya anlatsa da anlamam nasıl olsa. Sinirimden 3 gün midem ağrıdı. Orada o zat-i muhtereme "ben 2 üniversite okudum bir dene bakalım belki anlarım" diyememenin verdiği sinirle arabaya geri gittim ve kaderime razı oldum. Neden çünkü canım vatanıma gelmenin ne yazık ki böyle işkenceleri var. O herkes anlamaz diyen vatandaş vali yardımcısıymış. Sonra kasıla kasıla makam arabasına bindi ve gitti. Neden geldi neden gitti kimse anlamadı.

Edirne'ye bir gidip vatandaşla konuşamadan geri geldim ya içime hala dert.

Her güzel şey çabuk biter dedim ya başlarken, bizim tatilde nasıl olduğunu anlamadan geçti gitti. Dönüş vakti geldi. İstemeye istemeye 28 Temmuz saat 6 da vardık Kapıkule'ye. Bir kuyruk var ki Allah Allah. Hani bugün yazıyor ya Milliyette, " Kapıkulede kuyruk 5 km yi buldu" işte o kuyruk biz gelirken de oradaydı. Sabah 6 da geldiğimiz kapıdan öğlen 12.25 te geçebildik. Polisimiz 4 elle çalışıyor fakat miladi yıldan kalma pc ler onlara fırsat vermiyordu ne yazık ki. Bir de sevgili komşumuz Bulgaristan kapılarını açmayınca alın size kuyruk. Gelirken bir işkence, giderken bir işkence. Kabahatlisi kim bilmiyorum ama bildiğim tek şey 11 ay vatan özlemi çeken bizlere hak değil bu.