Kapılarımızı açmak

Tamam yalnızım. Tamam, açım sevmeye, sevilmeye. Birinin göğsüne dayamayalı çok oldu başımı, şöyle sonsuz kabul edilmişlik içinde... Tamam, kasıklarımı başka bacak aralarında duymayı çok istiyorum... Oralarda oynamayı, oynaşmayı düşlemekten helak oldum...

Olmuyor işte her istediğin gibi... İstediğin gibi olmuyor demek daha doğrusu... Her şeyi tek insana indirgemek? Her şeyi tek insanda bulmak olağanüstü güzel ve ideal... Yaa bakmayın siz böyle konuştuğuma… Aradığım her şeyin yarısını bir kişide bulmaya bile razıyım ben... Hadi onunda doğrusunu söyleyeyim, azıcığını bulsam yeter… Hatta hiç bulmasam karşımdaki beni anlasa o bile yeter bana... Yeter ki beni esir almasın, saygı duysun ve kölesi yapmaya çalışmasın... Saygı duysun yeter bana…

Bak son zamanlarda yaltaklanan xxxxx razıyım ben... Güzel insan… Benim için yanıp tutuşuyor… Dibi düşüyor... Duyguları ayaklanıyor beni görünce, biliyorum. Bende boş sayılmam ona karşı... Konuşmak için uğraşmasa bir de... Onun varlığını seviyorum ben. Bana verdiği değere saygı duyuyorum... İçimde var oluyor... Onun varlığı ile düşler kuruyorum ben. Düşlerime uyabilir diyorum... Oyyy , ooyyyy onunla düşündüğüm her şeyi yapabilsem, içimdeki insan olurum ben... Düşündüğüm insanı toplumda olamam ama sevdiğimin yanında bari olayım lanet olası dünyada... Sevdiğim insan olmasa da, bana saygı duyacak, anlayacak bir insan yanında bari Ben olabileyim... Bir kişi bile görsün asıl Beni ve takdir etsin ve o Beni yaşasın... O Beni istesin karşımdaki insan… Yani bendeki Ben'i...

Şimdi açsam şu xxxxx öküzüne kapılarımı... Alsam içeri... Başlar ona hazırladığım misafir odası dışında odaları gezmeye... Oysa ben isterim ki ben onu misafir odamda ağırlayayım...
Oysa o her yeri görmek ister... Resimleri sorgular... Banyoyu, mutfağı gezer... Tavan arasında eskileri arar... Benim bile unuttuğum şeyleri sorgulamaya başlar... Renkleri, zevkleri sorar, sorgular… Kendinle kıyaslar... İşte buna dayanamam ben... Üstelik hayvanın bunları başka yerlerde başka insanlara aktaracağı da kesin... Korkum bu... Ne korkusu beee, kabus yeni insanla olmak... Hele hele benim gibi maskesiz olmayı hayal edenler için, yeni insan ve yeni ilişkiyi düşünmek bile kabus...

Hayvan, sanki konuşmasa olmaz... İllaki akıllı olduğunu gösterecek... Bana değer ver yeter be! Espri yapacak, hadi yapma diyen yok, az gülersem suç işlemiş gibi bakmıyor mu? Ya daha iyilerini biliyoruz biz... En iyi olanı sanki onda görmüş olmam mutlu ediyor hayvanı... Her şeyin en iyi olanını, onla yaptığımıza onu inandırmak kadar zor bir şey olamaz... Ulan bizde yaşadık bir şeyler bu yaşamda... En iyi olanı ben yaparım desem kıyamet kopar... Ya bana kendini ispat etmeye çalışman güzel… Bu hoşuma gidiyor... Ama sen kendine inanmıyorsun ki... Benim kendisine inanmamın ötesinde bir şey onun istediği... Kendine de benim yardımımla inanacak salatalık kafa... Ulan ben kendime hasta mı bulmak için uğraşıyorum, doktor muyum ben?

Evde dolaşırken başlayacak duvardaki resimleri sorgulamaya… Bu kim, bu kim, bu kim diye sormaya? Sonra başlayacak geçmişim hakkında saygısızca yorumlar yapmaya... Ben o resimlerle ben oldum, bunu asla anlamayacak geri zeka bunu… O resimlerdeki her eksiliş benden kopuş olacak... O resimlerdeki her şeyin benim eserim olduğunu, tek belirleyici olanın ben olduğumu sanacak... Ben yaşamımda sanki her şeyi kendim belirledim? Sen kendi yaşamını ne kadar belirleyici isen, bende oyum uyuz... Resim dediğimi anlayın be işte, geçmişimi didikleyecek... Anlatsan bir, türlü anlatmasan nereye kadar? İlla bir yerde açık verir insan…

Gidip bakacak mutfağa... Gidip bakacak banyoya... Yenilmiş eski naneleri, kirli çamaşırları arayacak... Buldum sanacak... Öfffffffff, öfffffffff ki öf…Dolaşacak salonda ciddi ve korumacı haliyle... Oysa kapıdan çıkınca hayvanın ilk yapacağı iş bu durumu başkalarıyla paylaşmak olacak... Eminim bundan... Ben onunla konuşurken tüm topluma anlatmış olacağım kendimi... Ayaklı, canlı hoperlör olacak hıyar. Yediremez kendine gördüklerini, göreceklerini... Bir de bu hayvanı misafir odama davet edip, ondan beklediklerimi anlasa? Oysa öylece bıraksa zihnini bana… Bu bırakmışlıkla benim sarhoşluğumdan sarhoş olsa O da.. Sevişmelerimizi seslendirebilsek mesela…

Olmaz bu iş yahu... En iyisi pencerelerden pencerelere konuşmaya devam... Göz kaş işareti yeter bize. Açamam kapılarımı... Bu güç meselesi değil... İki kişi de kalsa olurdu... Toplu yaşamak istemiyorum ben. Korkum bu...