- Kategori
- Şiir
kar yanığı

Kar yağıyor
Helezonlar çizip sen düşüyorsun
Bir avcumda elin
Bir avcumda yüreğin
Topluyorum omuz başlarımdan
Çığ oluyorsun
Katıyorsun
Karmalıyorsun
Katmerliyorsun bedenim…
Açıyorsun baherleyin
İlk güneşte
Kırağı büksede
Kar kelebeği
Gün yüzünü…
Ben her dem
Sen…
Ben her dem
Zemheri…
Kızılca kıyamet
Topuğu sırtını dönmüş
Ayak izleri…
Kar uykusuna dalıyorum
Kirpiklerimin ucundan
Asıl…
Gözbebeklerime…
Harami kışları var bu ormanın
Yolları kesmiş
Ve rahvan giden atları
Nalları çiğner
Kızağı deşer karları…
İzini siler ardından
Süvari süvari
Kar kayaları…
Bilmiyorlar…
Bu orman sen kokar…
Gülüşünün değdiği dalı tanırım
Kırılmış…
Sesinin aksi
Bana çarpar…
Nazarın değse
Dikenli çam dallarına
Karda gözlerinin izi…
Adını bir kez daha kazıdım göğsüme
Kar yanığı…
Acı yok…
Anuşka…
Yalnızca
Amansız bir sızı…