Kararsız Kadın-3

Biz bu hale nasıl geldik diye düşündü. Bu hale nasıl gelmişlerdi, aslında çok iyi biliyordu. İhmal edilen her şey yok olmaya mahkumdu. Onlara da öyle olmuştu. Coşkulu, tutkulu bir aşkla başlayan beraberlikleri sevgiyle beslenmeye beslenmeye aç kalmış, susuzluktan dudakları çatlamıştı. Çekilen sıkıntılarda üzerine tuz biber olmuş, her sıkıntı aradaki bağı giderek zayıflatmıştı.

Geçmişi düşündü hüzünlendi. Sonra şöyle bir silkindi. Olan olmuştu evet ama artık önemli olan bundan sonra nereye yol alacağıydı. Hala yol ayırımında olmadığını hissetti. Demek ki bir süre daha böyle gidecekti. Kararsız, arada derede. Ne olurdu “tamam artık kalacağım ve ayrılmaktan vazgeçtim” diyebilseydi. Onu da söyleyemiyordu. Zamanın ilaç olacağını düşünmek ve buna inanmak istiyordu. 

Bugün yeni bir gündü. Bütün bu düşüncelerin ağırlığını bir tarafa bırakıp günü yaşamalıydı. Kendine, sevdiklerine zaman ayırmalı, anın keyfini çıkarmalıydı. Bu düşüncelerle işinin başına geçti. Her şeyi bir tarafa bırakıp bir şeyler üretmenin, yaralı bir şeyler yapmanın hazzını yaşamak istedi. Gün bitti, günler böylece geçti.

Eşinden biraz uzaklaşmak ve eskilerin deyimiyle tebdili mekan için tatil yapmanın iyi geleceğini düşünmüştü. Bu tatil onun için zor nefes almaya çalışırken derin bir nefes almak gibi hayati bir ohhhh olacaktı. Kim bilir belki de eşini, evini özleyecekti. Kim bile bilirdi ki.