Karenin' i seviyorum

Nasıl oldu? Nasıl bağlandım bu kadar? Panikteyim! Elim ayağıma dolaştı ve dilim başka bir şey söylemez oldu! 

Halbuki planlamıştık, çocuk yapmaya karar verir gibi alsak mı almasak mı, bakabilir miyiz, alışabilir miyiz derken Karenin artık evimizde! Bu yazıyı ünlemlerle doldurmak istiyorum! 

İki aylık Golden Retriver'ımız Karenin evimizin bir odasına resmen yerleşti ve hayatımızı (bir haftada) baştan aşağı değiştirdi. İki gündür mama yemediği ve ishal olduğu için veterinerde, ben de okul çıkışı doğru Karenin' in yanında, veterineri aynı sorularla sıkıp duruyorum, çünkü hiçbir şey bilmiyorum ve Karenin' i çok sevdim. Kucağımda uyumasını ve burnunu bacağıma yaslayıp öylece bakmasını ve sabah uyanınca, ben okuldan gelince delirmesinii koca poposunu oraya buraya çarpmasını sevdim; ve evet, çişini odasının her yerine yapıyor, çok küçük olduğu için eğitimi çok yavaş olacak, evde halı yok, her yer alt üst, ama umurumda değil! Nasıl gelişecek olaylar merak ediyorum. 

Bu yazımı kısa tutuyorum ve yardım istiyorum. Deneyimlerinizi, tavsiyelerinizi paylaşın istiyorum. Çokm heyecanlıyım ve biraz da korkuyorum. 

( Karenin bir erkek, adı Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği kitabından, Tomas ile Tereza'nın köpeği, bilenler bilir, pek kıymetlidir.)